Schoenen

Schoenen zijn zonder twijfel het belangrijkste onderdeel van de wandeluitrusting.

Soorten

Wandelschoenen zijn in categorieën verdeeld met als belangrijkste criteria het terrein, de omstandigheden en de duur van de wandeling.

• A: Soepele wandelschoenen en dito zolen, geschikt voor vlak terrein en verharde wegen. Ze worden vaak gebruikt door Vierdaagselopers. Nadeel is dat deze schoenen meestal geen enkelsteun hebben en daardoor niet geschikt zijn om met zwaar beladen rugzak te lopen. De soepelheid heeft als gevolg dat tijdens het lopen vooral de voetspieren worden belast en dat zijn niet de sterkste spieren van het lichaam. Van lang wandelen op te lichte schoenen word je eerder moe. Met deze schoen beperk je dus je eigen vrijheid. Een ander nadeel is dat lichte wandelschoenen nauwelijks aan te passen of te repareren zijn.
• B: Trekkingschoenen met enkelsteun, geschikt voor heuvels en bergachtig terrein. Ook wel softwalkers genoemd.
• C: Bergwandelschoenen voor huttentrektochten in ruigere berggebieden. Iets robuuster dan B. Geschikt voor wie wat vaker van de gebaande paden en wegen afwijkt.
• D: Stijgijzervaste bergwandelschoenen voor het hooggebergte. Harde onbuigzame zolen, geschikt om over rotsen, keien en ijsvelden te lopen, maar ongeschikt om mee gewoon te wandelen. Ze zijn letterlijk onbuigzaam omdat er stijgijzers onder moeten kunnen die nodig zijn om over ijs en gletsjers te lopen.

Er zijn ook mengvormen, zoals A/B of B/C. Allround wandelaars, die zowel dagwandelingen in Nederland of Vlaanderen maken als bergwandelvakanties ondernemen, komen vaak bij B/C uit; vierdaagselopers bij A of A/B en alpinisten bij D.