Scouting St. Jozef Deurne

INTERVIEW MET ... Riek van Wetten

Riek van Wetten heeft samen met drie andere vrouwen in 1955 Scouting St. Jozef opgericht. In dit interview kun je lezen hoe de Scouting in de St. Jozef parochie tot stand is gekomen, en wat men toen allemaal deed bij Scouting.

In 1955 wou Riek samen met drie andere jonge vrouwen onder wie Anneke Beijers, Cis Aarts en Anneke Manders iets voor de meiden in de St. Jozef parochie oprichten. Eerst was het de bedoeling dat ze het meisjesgilde gingen opstarten, maar nadat ze een avond naar een cursus hiervan waren wezen luisteren, was dit toch niet wat ze zochten en zo viel het meisjesgilde af. Kapelaan Bodde die toen werkzaam was in de St. Jozef parochie had een zus die het hoofd was van het bestuur van de gidsen in Den Bosch. Riek is toen (via de zus van de Kapelaan ) met Anneke, Cis en Anneke op cursus gegaan in Vught voor gidsen-leiding. Toen moest men om 1 e klas leidster te worden, (dus voor je groep ging draaien) een hele kaart afwerken.

Je moest EHBO leren en alles was er te doen was in het scouting gebeuren uitpluizen, ook het koningshuis en de wereldkerk moest men uitpluizen en hier moest men dan werkstukken van maken. Kabouters waren toen nog niet zo bekend in Nederland en daarom zijn het de Gidsen geworden waar deze vier vrouwen mee gingen starten. Mevrouw Toos Koolen zorgde ervoor dat in het krantje voor de soldaten genoemd "De Schakel" , advertenties om leden te werven gezet werden. Ook werd het bekend gemaakt op de scholen dat de gidsen in de St. Jozef gingen starten.

De Gidsen zijn begonnen met 24 leden en toen was hun groepsnaam nog niet Scouting St. Jozef maar "De Irene groep" naar de Heilige Irene, deze naam had kapelaan Bodde bedacht. Ze zijn begonnen in de "Ouwe gymzaal" van school, maar deze staat er al lang niet meer verteld Riek. Je kon daar alleen maar 's avonds naar binnen om groep te draaien. Daarna kon men in Het Hofke groep gaan draaien, maar dit was toen nog een woning waarin de oude koster beneden woonde. De leiding heeft toen uren gewerkt om de bovenverdieping in orde te maken voor het groep draaien.

Ze hebben avonden muren afgestoken zodat het gestucadoord kon worden en nieuwe gordijnen gemaakt, zodat er boven een lokaal kwam voor de gidsen (toen senioren genoemd) en de kabouters (toen junioren genoemd), want ondertussen rond 1956-1957 was er inmiddels ook een kaboutergroep in de St. Jozef parochie.

Toen men begon met de Irenegroep zei Scouting Deurne “Dit krijgen jullie nooit van de grond in de St. Jozefparochie”. En dit was genoeg om te zorgen dat de gidsengroep goed ging lopen. Vroeger(ongeveer 45 jaar geleden) toen men begon met de gidsen had men helemaal niets om mee te beginnen, geen geld en geen spullen. Ze hadden nog geen dubbeltje om een bal te kopen, en dus nam de leiding een bal of springtouw mee van huis om programma te kunnen draaien. De gidsen openden altijd met de vlag te hijsen, een lied te zingen en een openingsgebed. De gidsen deden veel provisorisch knutselen of handarbeid. Ook maakten ze vele tochten in de omgeving, ze deden bijv. herfst tochten en gingen paddestoelen zoeken. toen ging dat goed in de omgeving omdat er voor het Hofke een kale vlakte was en achter het Hofke een bos was. De leiding maakte poppen, kleedde ze aan en verkochten ze zodat ze daar kadootjes voor de leden van kon kopen. Hier en daar kreeg men af en toe wat toegestopt. Van haar ome Harrie, die een winkel had in Deurne, kreeg Riek 2 rollen stof. Een rol was voor de uniformen van de gidsen te maken en de andere rol voor de uniformen van de kabouters te maken. De mensen met grote gezinnen konden geen uniform betalen, dus maakte de leiding de uniformen gratis en dan hoefden de ouders maar een paar centen te betalen voor het uniform van hun dochter.

Als het kamp in aantocht kwam moest de leiding ong. 3 maanden daarvoor aan het bellen gaan naar ateliers, fabrieken en gezinnen om voor de meisjes een week vrij te krijgen voor kamp. Toendertijd woonden in de St. Jozefparochie alle arbeiders, en het hele gezin moest mee werken. Er waren toen maar 2 meisjes die studeerden, de anderen werkten allemaal want al waren de meisjes pas 11, 12, 13, of 14 jaar oud ze kwamen uit grote gezinnen en daar moest geld verdiend worden, dus konden ze niet zomaar een week vrij nemen.

Ook moesten er voor een kamp strozakken gemaakt worden, en hiervoor moest stro geregeld worden bij een boer. Er werden zakken gevuld met stro, deze werden dichtgenaaid en bier sliep men dan op, en men lag onder een deken die met spelden aan de strozak werd gespeld. Van Meneer Sjef Hermans kreeg de Scouting vaak wat, hij heeft gezorgd voor 4 grote kampkisten, en hier maakte de vader van Riek dan weer een hangslot aan. De vader van Riek heeft ook van gekregen hout 30 krukjes gemaakt, en tafelpoten, bij Ter Strake hebben ze toen de tafelbladen erop gesoldeerd. Als men op kamp ging kreeg de Scouting van iedereen wat, omdat er bijna geen geld was. Dat was hier een zak aardappelen en daar weer wat anders. Ook de kampherinneringen maakten de leiding altijd zelf. Pionier hout had de scouting toen ook al, en daar maakten ze dan van alles van. Toen waren er nog geen douches, deze maakten ze door om een aantal palen een zeil te spannen en daar dan een krukje met een bak water in te zetten, en zo kon men zich wassen n als je omhoog keek keek je zo de hemel in verteld Riek. Ze hadden een ouderwetse hudo (wc) en maakten afvalkuilen voor het afwaswater en afval. Ze hadden ook altijd een thema op kamp bijv. een kunstenaarskamp, dan deden ze elke dag iets maken of schilderen en dan was er aan het einde van de week een tentoonstelling.

Het kamp in Luyksgestel herinnerd Riek zich erg goed, er waren twee blokhutten, een om in te slapen en een om in te spelen. Deze stonden boven op een berg, en als men dan water nodig had, moest men dit onder aan de berg uit een pomp gaan halen. Er is nog nooit zoveel gelachen en met water gesmeten als daar onder aan die berg verteld Riek. Een keer is er een echte bruid en haar kersverse echtgenoot op kamp geweest, dit waren Pieta Bouwmans (zij was leiding) en Henk Matheij. Deze kwamen op hun trouwdag een bezoek brengen aan de kinderen, natuurlijk in bruidskleren!

Toen men naar Wichen bij Nijmegen op kamp is geweest had men dikke jassen aan terwijl het midden in de zomer was.. Men fietste naar het kamp en iedereen was druipnat. Riek had veel werk gehad om te zorgen dat de meisjes vrij waren van hun werk en het heeft de hele week geregend. Riek had gezegd tegen de meisjes dat ze zelf singles mee moesten nemen en dan konden ze deze draaien op de Pick-up die Riek meegenomen had.

Ze hebben bijna de hele week in de blokhut geknutseld en platen gedraaid en de grootste lol gehad. Maar toen de kampinspectie kwam kreeg de leiding op hun donder omdat ze buiten niet gepionierd hadden en zo, Voor alle kampen heeft Riek een stempel, maar een stempel mist ze, die van dit kamp. En deze kreeg ze niet omdat ze de gidsen te weinig buiten had laten pionieren en koken. Maar Riek heeft in Vugt bij het groot bestuur geprotesteerd. En ze kreeg groot applaus van alle andere leiding De meiden hadden op het einde van het kamp gezegd “moeten we nu alweer na huis". En dat de jeugd tevreden was gaf meer voldoening als die hele stempel zegt Riek.

Riek heeft een blauw waarderingsteken (dit is een soort speldje) van de Nederlandse Gidsen-vereniging gekregen voor 10 jaar een goede leiding te zijn geweest, Riek deed ook andere dingen via de Scouting. zo is ze een keer als Scouting-leiding zieken naar Lourdes gegaan om daar de zieken te verzorgen. Ze heeft daar toen 10 dagen hard moeten werken, maar dat was het waard zegt ze.

Eens in de 2 maanden kwam alle leiding bijeen, Zo'n dag heette Dagvaart. Ze gingen dan met de bus ergens naar toe waar alle leiding van de omgeving bijeen kwam en samen programma ging draaien. Ook do koningin kwam altijd op zo'n Dagvaart. Eens in de 5 jaar was er een Dagvaart voor het hele land.

Riek is 12 jaar leiding geweest bij de Irene-groep(St. Jozef) en ze denkt er nog altijd met plezier aan terug. "Ik heb het altijd met hart en ziel gedaan" zegt ze, en het was een mooie tijd. Ze heeft veel voor Scouting St. Jozef gedaan, is met niks moeten beginnen, maar zegt ze " Het is gelukt, met iedereen samen".