Hij was een zoon van de treinmachinist/-rangeerder Jean Baptiste Gregoire Valles en Anna Catharina Klaassens.
Op 22 februari 1915 kwam hij aan in het Vluchtoord Uden, dit was kort na opening hiervan dus waarschijnlijk heeft hij hiervoor in een tijdelijk kamp in Zeeland of Noord-Brabant verbleven.
Het Vluchtoord te Uden was geen concentratiekamp, maar een gewoon dorp waar de bewoners zich thuis moesten voelen in hun dorp. Aan het hoofd van het kamp stond de regeringscommissaris, als vertegenwoordiger van de Nederlandse regering. De dagelijkse leiding was in handen van een ambtenaar die men de 'burgemeester' noemde. De registratie van de vluchtelingen werd opgedragen aan een soort van ambtenaar van de burgerlijke stand, verder was er een verplegingsdienst, een kledingdienst, een medisch-hygiënische dienst, een dienst voor het onderwijs en de volksontwikkeling, de godsdienstige verzorging en de dienst van de werkverschaffing[1].
In het Vluchtoord Uden was een scoutinggroep met Engelse leiders.
Bij het afbreken van een tent, welke voor de oefening was opgeslagen kwam Emile, te vallen en drong een stok of speer hem in het lichaam. Hij werd inwendig zwaar gewond en na voorlopige geneeskundige behandeling, per auto naar het Groot Zieken-Gasthuis in Den Bosch vervoerd, waar al zeer spoedig bleek dat de toestand reddeloos was en alwaar hij dan ook overleed.
Bij de begrafenis waren scouts uit Uden en Den Bosch aanwezig[2].
