Hans ten Berg was een Nederlandse arts interne geneeskunde, één van de pioniers van het katholieke verkennen in Nederland en hoofdkwartiercommissaris bij de Verkenners van de Katholieke Jeugdbeweging.
Hij doorliep in Utrecht de lagere school en het Rooms-katholiek Lyceum. Hij ging daarna geneeskunde studeren en behaalde op 16 april 1937 zijn artsdiploma. Hij voltooide zijn opleiding tot internist bij prof. dr. C.D. de Langen in Utrecht. Daarna kreeg hij een aanstelling als internist in de Godshuizen (psychiatrische kliniek) in Den Bosch. In 1944 werd hij internist in het St. Franciscus Gasthuis in Rotterdam en daar bleef tot aan zijn afscheid in 1973. Hij werd geplaagd door een aantal ziekten die zijn werk bemoeilijkten.
Naast zijn werk als arts was hij ook actief bij Memisa (nu Cordaid), de Bloedtransfusiedienst van het Rode Kruis en de Reumastichting. Daarnaast herschreef hij het Handboek voor Missionarissen; door zijn werk in het Gasthuis in Rotterdam had hij veel ervaring met tropische ziekten. Hij publiceerde veel over zijn bevindingen in (internationale) medische vakbladen.
Vijf pioniers van het Katholiek Verkennen, van links naar rechts: Dr. J. A. G. ten Berg, mej. Judith Raupp, pastoor W. Froger, mevr. R. Peek-Schröder en Drs. A. J. M. Crebolder.
