Aan de oever

Aan de oever van de Rotte

Aan de oever van de Rotte tussen Delft en Overschie zat een kikvors luid te wenen met een zuigling op haar knie

Lieve kleine sprak de oude zie je daar die ooievaar 't is de moord'naar van je vader hij vrat hem op met huid en haar Wel potdomme sprak de kleine heeft die klootzak dat gedaan als ik later groot en sterk ben zal 'k hem op zij falie slaan

Nauwelijks was hij uitgesproken of daar kwam de ooievaar greep de kleine bij zijn lurven en vrat hem op met huid en haar

In de slokdarm aangekomen zag hij daar zijn vader staan en toen zijn ze met z'n tweeën naar de uitgang toe gegaan

en daar buiten aan gekomen zagen zij nog even groen en dat blijk dus dat die zuren van dat rotbeest het niet doen