Bund Christlicher Pfadfinderinnen
De Bund Christlicher Pfadfinderinnen (nl: Vereniging van Christelijke Padvindsters - BCP) was een protestante padvindsters vereniging in Duitsland die haar oorspong heeft in 1922.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
1921 tot 1937: De Tatgemeinschaft Christlicher Pfadfinderinnen[bewerken | brontekst bewerken]
De eerste protestante meisjes groepen ontstonden in 1921 in de deelstaat Saksen. Zij noemde zichzelf, net als de jongensgroepen ‘Christliche“ Pfadfinderinnen’. In 1922 kwam deze groepen onderleiding van Olga Riebold, de vrouw van Fritz Riebold, samen om de ‘Tatgemeinschaft Christlicher Pfadfinderinnen’ (TCP) nl: Gemeenschap van Christelijke Padvindsters.
Verschillende andere groepen uit het land sloten zich in 1933 aan bij de TCP. In juli van dat jaar sloot de TCP zich aan bij de ‘Vereniging van Christelijke Duitse Jeugd’ om opheffing te voorkomen. Ondanks dat moesten de ze net als alle padvindsters onder de 18 zich aansluiten bij de jeugd vereniging van de Nazipartij. De Gestapo (geheime staatspolitie) ontbond de organisatie op 17 augustus 1937.
1937 tot 1945: De Pfadfinderinnen gaan ondergronds[bewerken | brontekst bewerken]
Nadat de TCP was verboden bleven de leidsters per brief met elkaar in contact. Ze ontmoeten elkaar verschillende keren in het geheim. Zo hielden ze een aantal groepen in Beieren bij elkaar.
Met Pasen stichtte Christel Schmid, de ‘Communität Casteller Ring’ (nl: Gemeenschap Casteller Ring) in Castell. Zo zetten ze hn activiteiten door.
1945 tot 1972: De Bund Christlicher Pfadfinderinnen[bewerken | brontekst bewerken]
Kort na het einde van de Oorlog namen de leidsters van de Communität Casteller Ring contact op met de Amerikaanse militaire toezichthouders in Beieren. Met hun goedkeuring werd het eerste landelijke kamp gehouden in september 1945. Op dit kamp veranderde de Communität Casteller Ring van naam tot de Bund Christlicher Pfadfinderinnen.
De Communität Casteller Ring is blijven voortbestaan en houd kantoor in het kasteel Schwanberg bij Kitzingen. Dit kasteel is vanaf 1957 in erfpacht van de BCP.
Al snel groeide de BCP en in 1948 hadden ze al 17 groepen door heel Beieren. Tegen de jaren ’60 waren er zo’n 2000 leden. Een jaar later vormde de BCP met de andere Duitse padvindsters verenigingen de Ring Deutscher Pfadfinderinnenbünde die in 1950 werd toegelaten tot de World Association of Girl Guides and Girl Scouts.
Om opslag te verkrijgen kocht de BCP in 1964 in de buurt van Steingarden een pand dat later het 'Educatief en recreatiecentrum Langau' zou worden.
Eind jaren ’60 werd de roep om verandering groter en zo bleek dat dit ook bij de andere protestante verenigingen gaande was. Er werd gesproken over een gezamenlijke vereniging. De BCP werkte vanaf het voorjaar van ’71 samen met de Beierse staat om hun belangen in de gezamenlijke organisatie te behouden. Op 1 januari 1973 fuseerde ze met de Pfadfinderinnenschaft St. Georg en de Evangelischer Mädchen-Pfadfinderbund tot het Verband Christlicher Pfadfinderinnen und Pfadfinder.
