Deutscher Pfadfinderbund (1911 - 1933)
De Deutscher Pfadfinderbund (Duitse Padvinder Verbond) was de eerste scouting organisatie van Duitsland. De organisatie bestond van 1911 tot 1933 waarna het verbond door het nationaal socialistische regiem werd verboden.
De na-oorlogse Deutscher Pfadfinderbund (1945) is geen directe opvolger van dit voor-oorlogse verbond maar deelt slechts dezelfde naam.
Historie
Op 18 januari 1911 werd de Deutscher Pfadfinderbund opricht in Berlijn. Al snel goede het leden aantal tot 90.000
Onder voorzitter Georg Baschwitz, stond de militair en scouting pionier Maximilian Bayer als tweede man. Zijn militaire achtergrond was terug te zien in de Duitse scouting beweging. Bayer was bij de Duitse koloniale sociëteit de medisch officier Alexander Lion tegen. Lion was betrokken bij de Duits Zuidwest Afrikaanse oorlog. Hij had gecorrespondeerd met Baden-Powell en had een groot deel van zijn vrije tijd gegeven aan het opstarten van scouting in Duitsland. Bayer sprak met Lion af hem te zullen helpen bij het vertalen en bewerken van het boek “Scouting for Boys”. In mei 1909 werd het boek gepubliceerd als "Das Pfadfinderbuch”.
Op 20 januari 1909 werd in Berlijn de eerste scouting groep gevormd. De "Jugendsport in Wald und Feld" (de Jeugdsport in Bos en Velden). Hun eerste voorzitter was Georg Baschwitz. Bayer werd ook bestuurslid. Ondanks het vele bezwaar van militaire, burgers en kerkelijke leiders, zette Bayer en Lion door. De bezwaren waren dat het antipatriottisch. De engelse oorspong van scouting was een van de grootste bezwaren. Engeland en Duitsland hadden in die tijd niet echt een goede verstandhouding. De oprichters van Scouting kregen vanaf maart 1909 te maken met uitsluiting van het sociale leven door hun betrokkenheid bij scouting. In mei van dat jaar besloot Bayer dan ook de organisatie te verlaten. Zijn naam werd bij latere edities van "Das Pfadfinderbuch” niet meer afgedrukt. Zijn bijdragen over natuur, scouting technieken en patriottisme bleven wel. ]
Toen in 1911 de Deutscher Pfadfinderbund werd opgericht werd Bayer als eerste “Reichsfeldmeister” (Rijksveldmeester) verkozen. De functie die hij tot zijn dood vervulde.
Na de Eerste Wereldoorlog wilde de Duitse scout hun organisatie weer structureren en reorganiseren. Vanaf 1918 zorgde deze reorganisatie voor conflicten tussen de “oude” leden van voor de oorlog en de nieuwe van erna. Waren het de ouden leden die de vooroorlogse manieren wilde herinvoeren. Zo wilde de nieuwe leden meer de richting volgen van de Wandervogel, deze waren meer op de natuur gericht en minder nationalistisch. Er ontstonden twee fracties, de "jungdeutschen" (jonge Duitser) en de "neudeutschen" (nieuwe Duitse) Padvinders. Beide fracties bleven in het verbond.
Dit veranderde al snel toen in 1920 twee leiders van de neudeutschen-fractie uit de bond werden gezet. Daarna vormde de twee fracties hun eigen organisatie. De "Bund Deutscher Neupfadfinder (BDN)" (Unie van Duitse nieuwe Scouts), in 1921. In 1922 volgde de gematigde vernieuwingsbeweging, de "Bund deutscher Ringpfadfinder" (Vereniging van Duitse Verkennerskring) en in 1923 richte een van de oudere leden de "Deutsche Pfadfinderschaft” (Duitse scoutingbeweging) op. De dj.1.11 was van 1931 tot 1933 ook lid van het verbond.
De Deutscher Pfadfinderbund ging ondanks de vele afsplitsingen gewoon door en bleef de grootste jeugd en jongerenorganisatie in zijn soort in Duitsland. Ze ontwikkelde zich verder door en vormde in 1928 samen met de "Bund deutscher Reichspfadfinder” (Duitse Rijkspadvinders) en de "Kolonialpfadfindern" (Koloniale Padvinders) een internationaal bureau. Dit bureau werd later het Deutscher Pfadfinderverband en werd in 1929 lid van de World Organization of the Scout Movement.
De Deutscher Pfadfinderbund werd in 1933 opgeheven en door de toenmalige leiders van het land verboden.
