Han Schokking: verschil tussen versies
k (Fix data in refs) |
|||
| (10 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Persoon | {{Persoon | ||
|Naam=Neeltje Hanna (Han) Schokking | |Naam=drs. Neeltje Hanna (Han) Schokking | ||
|Totemnaam=Vaandrig Han | |Totemnaam=Vaandrig Han | ||
|Geslacht=vrouw | |Geslacht=vrouw | ||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
'''{{PAGENAME}}''' was commandante bij de Marva der Koninklijke Marine. | '''{{PAGENAME}}''' was commandante bij de Marva der Koninklijke Marine. | ||
==Levensloop== | == Levensloop == | ||
Ze was de dochter van de Nederlands | Ze was de dochter van de Nederlands-hervormde predikant Hendrik Schokking en Anna James. In 1931 slaagde ze voor haar staatsexamen dat haar toeliet tot de universiteit<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB23:001877020:mpeg21:a00123 De standaard 23 juli 1931]</ref>. In 1938 haalde ze aan de Univeriteit Leiden haar doctoraal examen geschiedenis<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB32:164695039:mpeg21:a00022 Rotterdamsch nieuwsblad 18 juni 1938]</ref>. Zij was bureauleidster van het Nederlandsch Jeugdleiders Instituut aan de Keizersgracht in Amsterdam. Tijdens de oorlog was ze actief met verzetsactiviteiten en hield ze zich bezig met het verhandelen van valse persoonsbewijzen en het verbergen van joden. Zij werd op 8 september 1943 gearresteerd in Den Haag en werd tot 20 april 1944 vastgehouden. Ze kwam uiteindelijk terecht in Kamp Vught. | ||
Al kort na de sluiting van het kamp in september 1944 verschenen de eerste boeken waarin oud-gevangenen hun landgenoten deelgenoot maakten van hun ervaringen. De auteurs benadrukten dat het hun bedoeling was hun belevenissen in sobere bewoordingen weer te geven. Zij wilden niet te veel nadruk leggen op de gruwelen die ze hadden had meegemaakt. Zij was de enige vrouwelijk auteur en ze schreef het boekje ‘Wij houden de kop omhoog’ (Den Haag, 1945). In oktober 1945 werd ze commandante bij de Marine Vrouwenafdeling (MarVa)<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB08:000182463:mpeg21:a0003 BENOEMINGEN, ONTSLAG, ENZ. Nederlandsche staatscourant 17 december 1945]</ref>. Zij bleef dit tot april 1949<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB08:000167756:mpeg21:a0001 BENOEMINGEN, ONTSLAG, ENZ. Nederlandsche staatscourant 18 mei 1949]</ref>. Ook was ze actief in het Welfare-werk in Nederlandse ziekenhuizen. | |||
== Scouting == | |||
[[Bestand:Vijf Gilde-leidsters in Londen.jpg|miniatuur|Vijf Gilde-leidsters in Londen,<br/>bovenste rij: [[Wil Baumans]] en [[Han Kersbergen]]<br/>onderste rij [[Adri Knappert]], [[Annetje ten Doesschate]] en Han Schokking.]] | |||
Voor de oorlog was ze actief binnen [[het Nederlandse Padvindstersgilde]] (NPG). Ze was betrokken bij de [[Kravo 1]]-groep in Den Haag, waar ook [[Adri Knappert|Cap Knappert]] actief was. Toen de oorlog in Nederland in mei 1940 uitbrak, hielp ze vluchtelingen en zette zich samen met leiding en de padvindsters van haar groep in voor vervolgde landgenoten. Na het verbod op Scouting op 2 april 1941 had ze in de oorlog de leiding van de interkerkelijke pionierskampen. In 1945 verscheen een bijdrage van haar in het blad [[De Schalmei]], het orgaan voor leidsters van het Nederlandse Meisjes Gilde. Ze hielp bij de NPG met de opzet van de pioniers. | |||
==Onderscheidingen en eretitels== | De Kravo 1-groep was de voorganger van meisjesgroep [[Scouting de Rimboejagers|Eltheto]] van het NPG. In 1974 fuseerde [[Scouting de Rimboejagers|De Rimboejagers]] en de Elthetogroep tot de Rimboejagers-Eltheto. De naam Eltheto verdween in het begin van de 21e eeuw uit de fusienaam. | ||
*Ridder in de | |||
*Medaille van | == Onderscheidingen en eretitels == | ||
* Ridder in de Orde van Oranje-Nassau (Koninkrijk der Nederlanden, 1979)<ref>[https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/archief/2.02.32/invnr/896ED.1/file/00155414.PDF Kanselarij der Nederlandse Orden]</ref> | |||
* Medaille van Verdienste in zilver (Nederlandse Rode Kruis, 1952)<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB23:001559109:mpeg21:a00035 Provinciale Drentsche en Asser courant 9 mei 1952]</ref> | |||
{{Project Scouts in de oorlog}} | {{Project Scouts in de oorlog}} | ||
| Regel 33: | Regel 35: | ||
}} | }} | ||
{{DEFAULTSORT: Schokking, Han }} | {{DEFAULTSORT: Schokking, Han}} | ||
[[Categorie:Persoon uit de scoutinggeschiedenis]] | |||
[[ | |||
Huidige versie van 7 feb 2024 om 15:08
Han Schokking was commandante bij de Marva der Koninklijke Marine.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Ze was de dochter van de Nederlands-hervormde predikant Hendrik Schokking en Anna James. In 1931 slaagde ze voor haar staatsexamen dat haar toeliet tot de universiteit[1]. In 1938 haalde ze aan de Univeriteit Leiden haar doctoraal examen geschiedenis[2]. Zij was bureauleidster van het Nederlandsch Jeugdleiders Instituut aan de Keizersgracht in Amsterdam. Tijdens de oorlog was ze actief met verzetsactiviteiten en hield ze zich bezig met het verhandelen van valse persoonsbewijzen en het verbergen van joden. Zij werd op 8 september 1943 gearresteerd in Den Haag en werd tot 20 april 1944 vastgehouden. Ze kwam uiteindelijk terecht in Kamp Vught.
Al kort na de sluiting van het kamp in september 1944 verschenen de eerste boeken waarin oud-gevangenen hun landgenoten deelgenoot maakten van hun ervaringen. De auteurs benadrukten dat het hun bedoeling was hun belevenissen in sobere bewoordingen weer te geven. Zij wilden niet te veel nadruk leggen op de gruwelen die ze hadden had meegemaakt. Zij was de enige vrouwelijk auteur en ze schreef het boekje ‘Wij houden de kop omhoog’ (Den Haag, 1945). In oktober 1945 werd ze commandante bij de Marine Vrouwenafdeling (MarVa)[3]. Zij bleef dit tot april 1949[4]. Ook was ze actief in het Welfare-werk in Nederlandse ziekenhuizen.
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
bovenste rij: Wil Baumans en Han Kersbergen
onderste rij Adri Knappert, Annetje ten Doesschate en Han Schokking.
Voor de oorlog was ze actief binnen het Nederlandse Padvindstersgilde (NPG). Ze was betrokken bij de Kravo 1-groep in Den Haag, waar ook Cap Knappert actief was. Toen de oorlog in Nederland in mei 1940 uitbrak, hielp ze vluchtelingen en zette zich samen met leiding en de padvindsters van haar groep in voor vervolgde landgenoten. Na het verbod op Scouting op 2 april 1941 had ze in de oorlog de leiding van de interkerkelijke pionierskampen. In 1945 verscheen een bijdrage van haar in het blad De Schalmei, het orgaan voor leidsters van het Nederlandse Meisjes Gilde. Ze hielp bij de NPG met de opzet van de pioniers.
De Kravo 1-groep was de voorganger van meisjesgroep Eltheto van het NPG. In 1974 fuseerde De Rimboejagers en de Elthetogroep tot de Rimboejagers-Eltheto. De naam Eltheto verdween in het begin van de 21e eeuw uit de fusienaam.
Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]
- Ridder in de Orde van Oranje-Nassau (Koninkrijk der Nederlanden, 1979)[5]
- Medaille van Verdienste in zilver (Nederlandse Rode Kruis, 1952)[6]
