Het wonder van Purum Bhaga
Het wonder van Purum Bhaga is en in mei 1894 door Rudyard Kipling geschreven kort verhaal. Het werd in oktober van dat jaar voor het eerst afgedrukt in de tijdschriften Pall Mall Gazette en Pall Mall Budget, met de titel “A Miracle of the Present Day”. In 1895 werd het toegevoegd aan het Tweede Jungleboek.
Samenvatting[bewerken | brontekst bewerken]
- Leeswaarschuwing; Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.
Purum Dass was een brahmaan of ritvij (priester) van de hoogste Hindoestaanse kasten. Daarnaast was hij een machtig figuur als Premier van de half-onafhankelijke inheemse staten. Op het hoogtepunt van zijn carrière gooit hij al zijn wereldse bezittingen opzij. Hij neemt zijn staf en nap en wordt een rondzwervend geestelijke man, Purum Bhaga. Hij was afhankelijk van giften en liefdadigheid om zichzelf in leven te houden. Uiteindelijk komt hij in de Himalaya waar zijn volk vandaan komt. Hij vindt een heiligdom hoog in de bergen waar hij een thuis vindt. Jaren lang woont hij er, gevoed door dorpelingen. Hij sluit vriendschap met wilde dieren uit de omgeving, apen, herten en beren. Daar denkt hij na over het bestaan.
Als er na een aantal jaar een periode van regen aanbreekt wordt hij op een nacht gewekt door de dieren. Vanuit zijn schuilplaats ziet hij de top van de berg langzaam in beweging komen. Hij spoed de berg af naar het dorp. Met alle ervaring en overredingskracht uit zijn vorige leven weet hij de dorpelingen aan te sporen om hogergelegen gebied op te zoeken. Ze zijn net op tijd veilig en zien een enorme aardverschuiving het dorp wegvagen. Helaas, Bhaga is door zijn inspanningen uitgeput en sterft van vermoeidheid. De dorpelingen bouwen een tempel ter nagedachtenis aan hun redder. Niemand heeft ooit geweten dat hij in zijn vorig leven sir Purum Dass was geweest. [1]
