De Jungle lijft in
De Jungle lijft in is een kort verhaal uit het Tweede Jungleboek geschreven door Rudyard Kipling. Het verscheen voor het eerst in december 1894 in de Pall Mall Gazette en in het Kerstnummer van de Pall Mall Budget. In januari van 1895 werd het als laatste verhaal toegevoegd aan het Tweede Jungleboek. Het is het directe vervolg op Tijger! Tijger! uit het eerste Jungleboek.
Samenvatting[bewerken | brontekst bewerken]
- Leeswaarschuwing; Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.
Toen Mowgli een poos in het mensendorp had gewoon en met de hulp van waterbuffels uit het dorp, Shere Khan had gedood. Kwam hij terug bij de wolven, Bagheera en Baloe. Hij vertelde hen over zijn avonturen als de dorpsjager Boeldeo in hun gehoor afstand komt. Hij neemt plaats om te rusten en verteld enkele pasanten dat de dorpeling van plan zijn om Messoea en haar man te martelen en hun land in te nemen. Mowgli spoed zich naar het dorp waar hij zijn adoptieouders gewond en gebonden aantreft. Nadat hij ze heeft bevrijd vluchten ze naar de dichtstbijzijnde stad waar ze veilig zijn.
Mowgli went zich tot de dorpsbewoners en…, (hier volgt wellicht, een van de meest harteloze scenes uit Kiplings werk) .. hij wil vergelding voor de mishandeling van zijn adoptieouders. Hij vindt de dorpelingen laf, wreed, lui en van geen nut voor de wereld. Hij zoekt de hulp van Hathi en de overige olifanten. Samen vernielen ze het dorp, de moestuinen en de voedselvoorraden. Andere dieren vervuilend het water en de roofdieren maken de dorpelingen bang tot ze op de vlucht slaan. "De plaats waar het dorp was veranderd in een bulderende jungle op volle kracht" het dorp wordt weer bij de jungle ingelijfd. [1]
