Dinizulu
Dinuzulu kaCetshwayo (kaCetshwayo / Zoon van Cetshwayo) was van 1884 tot 1913 Koning van de Zoeloes. Na de Zoeloe-oorlog volgde hij zijn vader “Cetshwayo kaMpande” op die de leider van de Zoeloes was tijdens de oorlog met de Britten.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Na het overlijden van Cetshwayo zou hij moeten worden opgevolgd door een van zijn zonen. Het ging nu tussen Dinuzulu kaCetshwayo en Usibepu kaCetshwayo. Op 5 juni 1884 werden Usibepu en zijn manschappen door Dinuzulu en bij hem aangesloten boeren onder leiding van Louis Botha, die hij veel land beloofde, in de pan gehakt bij de Slag bij Tshaneni. Dinuzulu was nu koning, maar moest zijn aanhangers nog betalen. Dit was bijna onmogelijk waarna hij bijna de helft van het land moest afstaan. Uit dit land ontstond de “Nieuwe Republiek” die 4 jaar later bij Transvaal werd ingelijfd. De Britten waren het echter niet met Dinizulu eens en wilden niet dat de boeren toegang hadden tot de zee.
Zoeloeland (Kwazoeloe) werd officieel geannexeerd door het Verenigd Koninkrijk op 14 mei 1887. Dinizulu had hier geen boodschap aan en zette zijn eigen regering voort waardoor hij in conflict kwam met de Britse magistraten. Doordat de Britten, Usibepu weer terug lieten komen hervatte de machtsstrijd weer opnieuw dat leidde tot een burgeroorlog.
In 1889 werd Dinizulu gevangengenomen door de Britten. Hij werd veroordeeld en voor 7 jaar verbannen naar Sint-Helena. Bij zijn terugkeer kwam hij weer in conflict met de Britten over de opstand tegen de Britse belastingen. Hij werd in 1908 weer gevangengenomen en veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf. Hij kreeg na 2 jaar gratie van de nieuwe premier Louis Botha, en kwam vrij. Hij bracht de rest van zijn leven door in de boerderij "Uitkyk" in Middelburg, Oost-Transvaal (Zuid-Afrika). Hij overleed op 18 oktober 1913 aldaar.
Baden-Powell[bewerken | brontekst bewerken]
Een van die Britten waar Dinizulu conflict mee had, was luitenant-generaal Robert Baden-Powell. Het verhaal wil dat Baden-Powell bij een militaire campagne in Zoeloeland, Dinizulu achtervolgde. Hij zou er niet in geslaagd zijn de Zoeloekoning te pakken te krijgen maar vond in zijn bergvesting wel zijn kralenketting. Deze 4 meter lange ketting met 1000, Acacia houten kralen, werd door de Zoeloes iziQu genoemd en was het symbool van de macht van de dappere leider.
Gilwell[bewerken | brontekst bewerken]
Dertig jaar later, zocht Baden-Powell een onderscheidingsteken voor de deelnemers van zijn Gilwelltraining. Hij vond tussen zijn herinneringen de Ketting van Dinizulu en gaf de cursisten een van de kralen van de ketting (de tweede zouden de cursisten zelf hebben gesneden). De kralen werden vervolgens aan een leren veter om de hals van de cursist gehangen. Deze twee kralen vormen tot op de dag van vandaag wereldwijd de Woodbadge. Echter zijn de huidige kralen replica’s van de oorspronkelijke.
Restitutie[bewerken | brontekst bewerken]
Heden ten dagen zijn duizenden van origine Zoeloe jongens en meisjes scouts. In 1987 werd de eerste minister Mangosuthu Buthelezi van Kwazoeloe ontvangen als ere-gast bij een scouting evenement. Nu wil het geval dat de moeder van Buthelezi, Prinses Mahoho, de dochter van Dinizulu was.
Op dit evenement nam de chief scout van Zuid-Afrika, Garnet de la Hunt de veter met zijn Woodbadge kralen van zijn nek en hing deze om de nek van Buthelezi. Zo werden de kralen symbolisch teruggegeven aan de rechtmatige erfgenaam.
