Hans van Ketwich Verschuur: verschil tussen versies
k (Tekst vervangen - "Weest paraat; officiëel orgaan van de Nederlandsche Padvinders" door "Weest Paraat") |
|||
| (4 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
==Levensloop== | ==Levensloop== | ||
Hij was de zoon van Evert van Ketwich Verschuur, de burgemeester van Groningen, en een telg uit een oude Zwolse regentenfamilie. Hij studeert in Delft en is lid van het bestuur van de studentensociëteit Phoenix. Hij trouwt met Christine Abbema en vertrekt in 1929 naar Batavia. Voor 1940 werkt hij voor de Stoomvaart Maatschappij Nederland en is hij lid van de Liberale Staatspartij, die ook de basis werd voor zijn verzetsactiviteiten. | Hij was de zoon van Evert van Ketwich Verschuur, de burgemeester van Groningen, en een telg uit een oude Zwolse regentenfamilie. Hij studeert in Delft en is lid van het bestuur van de studentensociëteit Phoenix. . In 1924 roeide hij ook bij de studenten roeivereniging Laga, samen met [[Ellard Uilkens]]. | ||
Hij trouwt met Christine Abbema en vertrekt in 1929 naar Batavia. Voor 1940 werkt hij voor de Stoomvaart Maatschappij Nederland en is hij lid van de Liberale Staatspartij, die ook de basis werd voor zijn verzetsactiviteiten. | |||
Tijdens de Tweede Wereldoorlog is hij in Nederland en is lid van het verzet. Hij wordt opgepakt in Rotterdam en via diverse concentratiekampen komt hij uiteindelijk in oktober 1944 in Neuengamme terecht. Toen de geallieerde troepen in 1945 het kamp naderden, zijn de gevangenen door de Nazi's op transport naar Lübeck gezet. Daar aangekomen worden zij op de in de haven liggende grote passagiersschepen geladen om naar Zweden gevaren te worden. Hij komt op de MS Cap Arcona terecht en ziet hoe geallieerde vliegtuigen het schip aanvallen, denkende dat het een troepentransport is. Het schip wordt geraakt en zinkt; hij weet de chaos te ontkomen door via het ankerkluisgat en de ankerketting naar buiten te klimmen. Eenmaal in zee wordt hij gered door een Duitse snelboot door ze in het Duits aan te roepen (anderstaligen werden gemitrailleerd!). Met de snelboot wordt hij aan land gebracht en kort daarop bevrijd. Van de 8.000 opvarenden overleven er maar 2.000 de ramp. | Tijdens de Tweede Wereldoorlog is hij in Nederland en is lid van het verzet. Hij wordt opgepakt in Rotterdam en via diverse concentratiekampen komt hij uiteindelijk in oktober 1944 in Neuengamme terecht. Toen de geallieerde troepen in 1945 het kamp naderden, zijn de gevangenen door de Nazi's op transport naar Lübeck gezet. Daar aangekomen worden zij op de in de haven liggende grote passagiersschepen geladen om naar Zweden gevaren te worden. Hij komt op de MS Cap Arcona terecht en ziet hoe geallieerde vliegtuigen het schip aanvallen, denkende dat het een troepentransport is. Het schip wordt geraakt en zinkt; hij weet de chaos te ontkomen door via het ankerkluisgat en de ankerketting naar buiten te klimmen. Eenmaal in zee wordt hij gered door een Duitse snelboot door ze in het Duits aan te roepen (anderstaligen werden gemitrailleerd!). Met de snelboot wordt hij aan land gebracht en kort daarop bevrijd. Van de 8.000 opvarenden overleven er maar 2.000 de ramp. | ||
| Regel 23: | Regel 25: | ||
==Scouting== | ==Scouting== | ||
Hij was padvinder in Groningen en volgde in 1923 een cursus in Ommen. In 1946 werd hij [[HKC]] buitenland van de [[NPV]], wat niet verwonderlijk was in zijn rol bij het Rode Kruis en zijn internationale netwerk. In 1947 nam hij zitting in de [[Nationale Padvindersraad]]. Eind 1949 legde hij deze functies weer neer, omdat hij weer in het buitenland werkte. Hij werd opgevolgd door [[Jan Volkmaars]]. | |||
Zijn vader werd in 1919 benoemd tot erevoorzitter van de afdeling Groningen van de NPV. | |||
== Onderscheidingen == | |||
Hans ontving het Verzetsherdenkingskruis<ref>Verzetsherdenkingskruis [https://www.geni.com/projects/Verzetsherdenkingskruis-I-t-m-K/50334]</ref>. | |||
{{bron|bronvermelding= | {{Project Scouts in de oorlog}}{{bron|bronvermelding= | ||
* De Spiegel, Officieel Orgaan van het Delftsch Studenten Corps, 26 november 1926 | * De Spiegel, Officieel Orgaan van het Delftsch Studenten Corps, 26 november 1926 | ||
* https://nl.everybodywiki.com/Alexander_van_Ketwich | * https://nl.everybodywiki.com/Alexander_van_Ketwich | ||
| Regel 37: | Regel 42: | ||
* http://www.stichtingargus.nl/bvd/in/nbbiviv.pdf | * http://www.stichtingargus.nl/bvd/in/nbbiviv.pdf | ||
* Staatscourant van het Koninkrijk der Nederlanden, Selectielijst neerslag handelingen Minister van Buitenlandse Zaken op beleidsterreinen Buitenland 1945-1990, 9 september 2002, nr. C/S/2002/2848 | * Staatscourant van het Koninkrijk der Nederlanden, Selectielijst neerslag handelingen Minister van Buitenlandse Zaken op beleidsterreinen Buitenland 1945-1990, 9 september 2002, nr. C/S/2002/2848 | ||
* [https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB14:002376022:00004 Weest | * [https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB14:002376022:00004 Weest Paraat, jrg 29, 1946-1947, no 5, 1947] | ||
}} | }} | ||
{{DEFAULTSORT:Ketwich Verschuur, Hans van}} | {{DEFAULTSORT:Ketwich Verschuur, Hans van}} | ||
[[Categorie:Persoon uit de scoutinggeschiedenis]] | [[Categorie:Persoon uit de scoutinggeschiedenis]] | ||
Huidige versie van 30 jan 2024 om 15:18
Hans van Ketwich Verschuur was directeur-generaal van het Nederlandse Rode Kruis en hoofdkwartiercommissaris buitenland bij De Nederlandse Padvinders.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was de zoon van Evert van Ketwich Verschuur, de burgemeester van Groningen, en een telg uit een oude Zwolse regentenfamilie. Hij studeert in Delft en is lid van het bestuur van de studentensociëteit Phoenix. . In 1924 roeide hij ook bij de studenten roeivereniging Laga, samen met Ellard Uilkens.
Hij trouwt met Christine Abbema en vertrekt in 1929 naar Batavia. Voor 1940 werkt hij voor de Stoomvaart Maatschappij Nederland en is hij lid van de Liberale Staatspartij, die ook de basis werd voor zijn verzetsactiviteiten.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog is hij in Nederland en is lid van het verzet. Hij wordt opgepakt in Rotterdam en via diverse concentratiekampen komt hij uiteindelijk in oktober 1944 in Neuengamme terecht. Toen de geallieerde troepen in 1945 het kamp naderden, zijn de gevangenen door de Nazi's op transport naar Lübeck gezet. Daar aangekomen worden zij op de in de haven liggende grote passagiersschepen geladen om naar Zweden gevaren te worden. Hij komt op de MS Cap Arcona terecht en ziet hoe geallieerde vliegtuigen het schip aanvallen, denkende dat het een troepentransport is. Het schip wordt geraakt en zinkt; hij weet de chaos te ontkomen door via het ankerkluisgat en de ankerketting naar buiten te klimmen. Eenmaal in zee wordt hij gered door een Duitse snelboot door ze in het Duits aan te roepen (anderstaligen werden gemitrailleerd!). Met de snelboot wordt hij aan land gebracht en kort daarop bevrijd. Van de 8.000 opvarenden overleven er maar 2.000 de ramp.
Na de Tweede Wereldoorlog wordt hij directeur-generaal van het Nederlandse Rode Kruis. Daarbij bouwt hij verder aan een internationaal netwerk. Hij was voorzitter van de Vereniging van Ex-politieke Gevangenen (Expogé). In die periode staat hij in de belangstelling van de Binnenlandse Veiligheidsdienst, vanwege zijn lidmaatschap (vanuit het Rode Kruis ambtshalve) van de Nederlandse Beweging tot Bevordering van de Internationale Vrede en Internationale Veiligheid, een vereniging met een pacifistische inslag. In 1948 wordt hij Gevolmachtigde van het Internationale Rode Kruis in het Midden-Oosten voor de hulpverlening aan de Palestijnse vluchtelingen. Hij was van 1951 tot 1964 directeur-generaal van de Spoorweg Sein Industrie en daarna vertegenwoordiger van enkele buitenlandse bedrijven. Tussen 1970 en 1973 is hij voorzitter van de plaatselijke afdeling van de liberale Volkspartij voor Vrijheid en Democratie in Den Haag. Midden jaren '70 is hij vicevoorzitter van het Comité Nationale Herdenking.
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was padvinder in Groningen en volgde in 1923 een cursus in Ommen. In 1946 werd hij HKC buitenland van de NPV, wat niet verwonderlijk was in zijn rol bij het Rode Kruis en zijn internationale netwerk. In 1947 nam hij zitting in de Nationale Padvindersraad. Eind 1949 legde hij deze functies weer neer, omdat hij weer in het buitenland werkte. Hij werd opgevolgd door Jan Volkmaars. Zijn vader werd in 1919 benoemd tot erevoorzitter van de afdeling Groningen van de NPV.
Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]
Hans ontving het Verzetsherdenkingskruis[1].
Bronnen en referenties
- De Spiegel, Officieel Orgaan van het Delftsch Studenten Corps, 26 november 1926
- https://nl.everybodywiki.com/Alexander_van_Ketwich
- https://monument.vriendenkringneuengamme.nl/person/402449/henrikus-petrus-joannes-hans-verschuur-van-ketwich
- https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/id/tag:RD.nl,19721127:newsml_12637efe599dbb55aaef40fcc447d6b7
- https://www.geni.com/people/Hans-P-J-van-Ketwich-Verschuur/6000000024076629601
- https://www.kampamersfoort.nl/wp-content/uploads/2017/04/ARTIKEL_Henk_Henriet-2.pdf
- https://soc.genealogy.benelux.narkive.com/3mmD39ds/scheepspassagiers-m-s-christiaan-huygens-1929
- Partijkrant VVD – Vrijheid en Democratie, 2 maart 1973
- http://www.stichtingargus.nl/bvd/in/nbbiviv.pdf
- Staatscourant van het Koninkrijk der Nederlanden, Selectielijst neerslag handelingen Minister van Buitenlandse Zaken op beleidsterreinen Buitenland 1945-1990, 9 september 2002, nr. C/S/2002/2848
- Weest Paraat, jrg 29, 1946-1947, no 5, 1947
