Bewerken van Nederlandsche Padvindersbond

{{beweging
|Afkorting=NPB
|Logo = Nederlandsche Padvindersbond.svg 
|Wereldorganisatie_1 = 
|Regio_1 =
|Wereldorganisatie_2 = 
|Regio_2 =
|Wereldorganisatie_3 =
|Regio_3 =
|Adres = 
|Plaats =  
|Land = Nederland
|Open voor = jongens
|Levensbeschouwing = openbaar
|Genootschap =
|Leden = 2100 (bij oprichting)
|Opgericht = 10 maart 1912
|Oprichter =
|Voorgangers = 
|Website = 
|Opgeheven= 11 december 1915
|Opgegaan in=De Nederlandsche Padvinders
}}
De '''Nederlandsche Padvindersbond''' (NPB) was een Nederlandse landelijke scoutingorganisatie voor jongens.

== Ontstaan en ontwikkeling ==
De NPB werd op [[10 maart]] [[1912]] in Den Haag opgericht. De vereniging is ontstaan door een afsplitsing van [[De Nederlandsche Padvindersorganisatie]] (NPO), want er was een verschil in inzicht ontstaan over op welke grondslag verder be- en gestuurd moest worden. De vereniging de NPB vormde een federatie van plaatselijke verenigingen onder allerlei verschillende namen<ref>De padvinders in woord en beeld, door Gos. de Voogt 1913, blz. 2</ref>.

Een voorbeeld van een dergelijke vereniging kwam voort uit een initiatief van 1e luitenant (later ritmeester) [[W.J. van Hoytema]]. Hij was 35 toen hij in 1910 het boek "Scouting for Boys" van [[Robert Baden-Powell]] in handen kreeg. Hij was lid van de Nederlandse Bond voor Lichamelijke Opvoeding (NBLO) en het leek hem ideaal om de ideeën van het boek als programma te introduceren binnen de bond. Op 4 maart 1910 schreef hij een brief aan [[Robert Baden-Powell]] om toestemming te vragen tot overname uit [[Scouting for Boys]]. Dit werd toegestaan voor een symbolisch bedrag van 1 Britse pond en in juni 1910 werd het boek "Op! Hollandsche jongens naar buiten!" gepubliceerd. Het boek had een heleboel praktische tips overgenomen uit Baden-Powells boek, maar juist elementaire zaken zoals wet en belofte, uniform, insignes en het patrouillesysteem waren weggelaten. De heer van Hoytema ging samenwerken met een troep in Den Haag dat net als de eerste Amsterdamse troep in 1910 was gestart. De leider was de leraar Engels [[Griffin Moriarty]] en in samenwerking met de NBLO organiseerde hij het eerste zomerkamp op de Waalsdorpervlakte.

Nog voor de oprichting van de NPO in 1911 had zich in Den Haag een damescomité gevormd om daar een Scout-corps bijeen te brengen dat eerst lokaal wenste te werken en zich bij NBLO aansloot. Het damescomité bestond uit onder andere mevrouw [[Nathalie de Peterson-Nabokoff|De Peterson]], echtgenote van de Russische consul-generaal, en mevrouw [[Henriëtte Dorothée Bicker-van Heemstra|Bicker]]. Zij namen het initiatief tot het opzetten van de [[Jonge Verkenners]] en op 7 januari 1911, de dag waarop in Amsterdam de NPO werd opgericht, vond in het gebouw van de NBLO de oprichting plaats.

Het bleek dat de belofte voor de ouders van de Jonge Verkenners een probleem kon zijn, want er deed zich direct na de oprichting een belofte-incident voor. Op 21 februari 1911 meldde de Haagse Courant: "Wij vernamen, dat het kamerlid Ter Laan, daags vóór de installatie van de "eerste Jonge Verkenners", als vader van twee der tot die vereeniging toegetreden jongelui, bezwaar heeft gemaakt zijn zoons de belofte of verklaring te laten afleggen, die van de „Jonge Verkenners" gevorderd wordt, — zoodat hij, ter voorkoming van mogelijke incidenten tijdens deze plechtigheid, zijn jongens aan de plechtigheid niet heeft laten deelnemen. (De belofte der Padvinders luidt aldus: Ik beloof op mijn eerewoord mijn best te zullen doen om mijn plicht tegenover de Koningin te doen; anderen ten allen tijde te helpen; de voorschriften der padvinderij op te volgen.)"

De splitsing van de NPO vond zijn oorsprong in maart 1911 tijdens een poging om een fusie aan te gaan met de "Jonge Verkenners". De fusie poging mislukte en de naam "Jonge Verkenners" werd veranderd in [[Nederlandsche Padverkenners Organisatie]]. Dhr. Lingbeek stapte uit de NPO en trad in het bestuur. In december 1911 ontstaan geschillen tussen de heer Moriarty en het bestuur van "De Nederlandsche Padverkenners", mogelijk omdat hij te jong werd geacht voor zijn positie<ref name=nc120122>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB15:000780036:mpeg21:a00071 De nieuwe courant 22-01-1912]</ref> of om andere redenen ongeschikt<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB15:000780048:mpeg21:a00062 De nieuwe courant 29-01-1912]</ref>. Op 19 januari 1912 sluiten twee troepen van de De Nederlandsche Padverkenners zich aan bij de [[Nederlandsche Padvindersorganisatie]] (NPO)

Op 10 maart 1912 werd tijdens een vergadering onder voorzitterschap van voormalig bestuurslid van de NPO, de heer Ellis, besloten tot een samensmelting tussen [[Nederlandsche Padverkenners Organisatie]] en [[Algemeene Nederlandsche Scout-Vereeniging]] tot de "Nederlandsche Padvindersbond" (NPB). De wens werd uitgesproken voor een nauwe samenwerking met de NBLO. De heer Ellis werd voorzitter en de heer Lingbeek nam ook plaats in het bestuur<ref>[https://archiefeemland.courant.nu/issue/DE/1912-03-12/edition/0/page/3 De Eemlander, 12 maart 1912]</ref>.

Bij de NPB waren ze niet zo gelukkig met de uit Engeland overgenomen belofte van trouw, door de jongens af te leggen. De "Centrale in Den Haag" (van de NPO) aanvaardde geen wijziging van de belofte. De heer [[Jean Jacques Rambonnet|Rambonnet]] schrijft in 1937: "Toen eenmaal de belofte strijdpunt was gevonden, was men op godsdienstige terrein aangeland en het behoeft geen verwondering te wekken, dat de scherpste tegenstellingen zich ontwikkelden. De belofte, die wijding beoogde te geven aan het plechtige oogenblik der installatie van den jongen verkenner en volkomen begrepen werd door de spontane en intuïtieve jeugd werd het twistpunt der volwassenen met hunne verschillende opvattingen over het godsbegrip." <ref>Padvinders, door J.J. Rambonnet 1937, blz. 17</ref>. In de NPB voelde men ook bezwaren om de [[vaardigheidsinsigne]]s over te nemen en men was meer geneigd tot schoolse ondervragingen. Tussen de leiders van beide verenigingen bestond af en toe wel contact en zelfs woonden de leiders van de ene wel vergaderingen van de andere vereniging bij, maar de besturen van de verenigingen bestreden elkaar.

De NPB had bij oprichting 29 plaatselijke afdelingen: Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht, Groningen, Leeuwarden, Leiden, Arnhem, Haarlem, 's-Hertogenbosch, Apeldoorn, Deventer, Zutphen, Breda, Middelburg, Vlissingen, Enschede, Almelo, Gorinchem, Alkmaar, Zaandam. Zeist, Delft, Lochem, Den Briel, Bergen op Zoom, Winschoten, Wageningen en Rijswijk, tezamen ongeveer 2100 jongens.

Gelijk al in zijn openingstoespraak werd door de nieuwe voorzitter, mr. [[John Robert Goddard]], de hoop neergelegd en de bedoeling dat de vereniging zo spoedig mogelijk tot samenwerking met de andere organisatie zou komen. Dat bleek niet zo eenvoudig. Uiteindelijk werd het mogelijk door een zekere vrijheid toe te staan in de redactie van de belofte, echter met behoud van de geestelijke inhoud.

De vereniging fuseerde in [[1915]] onder leiding van [[prins Hendrik]] met de [[Nederlandsche Padvindersorganisatie]] (NPO) tot de Vereniging [[De Nederlandse Padvinders|De Nederlandsche Padvinders]] (NPV).

In de NPB was men in vergelijking tot de NPO meer nationalistisch ingesteld. Tijdens de 2e Boeren Oorlog (1899-1902) in Zuid-Afrika, toen de "stamverwante" Boerenrepublieken Transvaal en Oranje Vrijstaat, door Groot-Brittannië werden veroverd en ingelijfd, was men in Nederland tamelijk anti-Brits. Dit was in 1912 nog niet door iedereen vergeten en zo waren er mensen die Scouting op zich wel waardeerden maar niet zijn stichter [[Robert Baden-Powell]], de Engelse held uit de Boeren Oorlog. Daarom ontwierp de NPB een eigen systeem en een eigen lidmaatschapsinsigne met de Nederlandse Leeuw.

De leden van de troepen die bij de bond waren aangesloten, droegen een groene das. Dit in tegenstelling tot de groepen die lid waren bij de NPO, die diverse kleuren dassen droegen.

Verder konden van de NPB alleen jongens lid zijn, terwijl de NPO ook meisjes toeliet.

De leeuw en het anker waren de herkenningstekens van de NPB. Deze tekens waren afkomstig van de beide voorgaande verenigingen. De padvinders van de Nederlandsche Padverkenners Organisatie droegen een geborduurde leeuw op hun uniform. De padvinders van de Algemeene Nederlandsche Scout-Vereeniging hadden een anker als algemeen onderscheidingsteken. Toen deze verenigingen werden samengevoegd werd het anker het algemene herkenningsteken in burgerkleding en ter onderscheiding van de rang van de leiders. De leeuw werd het bondswapen en werd door alle Padvinders op de mouw gedragen<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB14:002311027:00007 Het Padvindersblad, jrg 1, 1914-1915, no 27, 4 december 1914]</ref>.

== Bestuur ==
Het eerste Hoofdbestuur bestond uit de volgende personen:
* [[Abraham George Ellis|A.G. Ellis]], viceadmiraal en oud-minister van marine
* dr. [[Gos Lingbeek|G.W.S. Lingbeek]], arts in Den Haag
* dr. [[H.R. de Raaf]] of [[H.K. de Raaf]] ([[K.H. de Raaf]] ?)
* jhr. mr. [[J.W. Schorer]]
* mr. [[John Goddard|J.R. Goddard]]
* H.W. van Kapelle of H.A. van Kapelle

In juni 1914 was het bestuur als volgt samengesteld<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB14:002311001:00015 Het Padvindersblad, jrg 1, 1914-1915, no 1, 5 juni 1914]</ref>:
* Dagelijksch Bestuur
** Jhr. Mr. [[Jacob Willem Schorer|J. W. Schorer]], Laan van Meerdervoort 58, den Haag, Voorzitter ;
** [[Jan Kooiman|J. Kooiman]], Jan Maetsuyckerstraat 24, den Haag, Secretaris ;
** [[Henri Menalda van Schouwenburg|H. Menalda van Schouwenburg]], Stationsplein 2, Utrecht ;
** Dr. [[Willem Jan Hendrik Leuring|W.J.H. Leuring]], Wagenaarweg 20, den Haag ;
** W.F. Pop, Arnhem;
** Mr. J.H. Ketjen, Zutphen, postbus 32 ;
** A. Steijns, P. Kerkgracht 5, Leiden ;
** Mevr. A. Kuiper-Kolkman, W. Barentzstraat 55, Utrecht, Presidente der kleedingscommissie.
* Leden van het Hoofdbestuur
** L.W. Baron van Boetzelaar, Arnhem ;
** Mr. Th. Evekink, Arnhem ;
** H. Menalda v. Schouwenburg, Stationsplein 2, Utrecht ;
** Dr. [[K.H. de Raaf]], v. Ochterveldstraat 62, Rotterdam ;
** Mr. A.W.F.H. Sanger, Groningen ;
** J. Visser, Zaandam ;
** Jhr. Mr. [[Cornelis Beelaerts van Blokland|C. Beelaerts v. Blokland]], Zeist ;
** N.C. v. Grol, Vlissingen ;
** [[Willem Jacob van Hoytema|W.J. Hoytema]], Ede ;
** [[Jan Kooiman|J. Kooiman]], Jan Maetsuyckerstraat 24, Den Haag;
** Mr. J.H. Ketjen, Zutphen, Postbus 32 ;
** W.F. Pop, Arnhem;
** Jhr. Mr. J.W. Schorer, Laan v. Meerdervoort 58, Den Haag ;
** A. Steijns, P. Kerkgracht 5, Leiden;
** [[Jacob van der Kop|J. van der Kop]], villa Oostduin, Overveen bij Haarlem ;
** Mevr. A. Kuyper—Kolkman, W. Barentzstraat 55, Utrecht ;
** Mr. [[Albertus Christiaan van Daalen|A.C. v. Daalen]], Bennekom ;
** J.M. v. Hoogstraten, Dordrecht;
** Dr. W.J.H. Leuring, Wagenaarweg 20, Den Haag ;
** H. W.J. Sannes, Apeldoorn.

== Heroprichting ==
Na de fusie van de [[NPO]] en de [[NPB]] richten een aantal ontevreden leden een nieuwe NPB op. Deze organisatie had in elk geval een groep in Rotterdam<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB32:164671020:mpeg21:a00110 Rotterdamsch nieuwsblad, 18 mei 1934]</ref>. De organisatie stond in 1933 onder leiding van [[L.H. Wolters]] en fuseerde toen met een aantal andere tot de [[Unie van Nederlandsche Padvinders]]<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010015056:mpeg21:a0055 UNIE VAN NEDERLANDSCHE PADVINDERS. Het Vaderland 14 november 1933]</ref>.

{{Bron}}

[[Categorie:Vroegere organisatie]]
[[Categorie:Scouting in Nederland]]