Waarderingstekens
Scouting Nederland kent een Onderscheiding of te wel "waarderingsteken" in brons, zilver of goud.
Kortweg moet je om die te krijgen:
- respectievelijk 5, 10 en 20 jaar actief zijn geweest als trekker/initiator van activiteiten.
- op resp. 1, 2 en 3 verenigingniveau's.
- je de vorige al hebt, dus niet bijvoorbeeld direct zilver of goud.
Historie
Vroeger waren de onderscheidingen niet voor leiders en vereniginsactiviteiten maar voor verkenners die heldendaden verrichten. Die hulp aan anderen was een doel van Scouting en een deel van de instructie was daar ook op gericht. Dat kwam dus nogal eens voor. Baden-Powell draaide de zaken graag om en dus was brons bij Scouting de hoogste onderscheiding en goud de laagste.
Erekruis
In Nederland in 1946 was er het erekruis, gedragen op de borst. Het kon ook uitgereikt worden aan een hele groep voor een gezamenlijk optreden, dan kwam het op de groepsvlag:
- Gouden Kruis met rood/blauw lint. Voor moed, zonder direct levensgevaar.
- Zilveren Kruis met blauw lint. Voor moed met belangrijk levensgevaar.
- Bronzen Kruis met rood lint. Als de betrokkene bijzondere moed heeft getoond en groot levensgevaar onder ogen heeft gezien.
Erekruis
Waarderingsinsigne
Dankbaarheidsinsigne
Verder was er nog een dankbaarheidsinsigne dat door iedere verkenner uitgereikt kon worden (na goedkeuring door de vereniging) en waar geen bijzondere eisen voor waren.
Jacobsstaf
In de jaren 50/60 bestond de Jacobsstaf, in dezelfde volgorde: goud, zilver en brons (hoogste). Deze werden uitgereikt voor verenigingsactiviteiten. De eerste Jacobsstaf werd door Baden-Powell op de Wereldjamboree 1937 aan de contingentleiders uitgereikt. Ook groepen die zich verdienstelijk hadden gemaakt voor Jamboree, zoals de Delftsche Zwervers kregen er een. Dit was een normale houten uitvoering.
(Bron deels: Verkennen voor jongens, 1946)
