Frans Claessen
Frans Claessen was inspecteur lichamelijke opvoeding en lid van het hoofdbestuur van de NIPV.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Hij werd geboren op 20 december 1894 te Helden-Panningen. Als korporaal hoefde Frans Claessen tijdens de Eerste Wereldoorlog in neutraal Nederland niet te vechten. In 1918 trouwde hij met Henrica Johanna Hubertina Wilhelmina Duijsings (1889). Ze kregen samen 5 kinderen. Hij had tijd om te studeren, werd onderwijzer en verhuisde later met zijn gezin naar voormalig Nederlands-Indië, waar hij inspecteur lichamelijke opvoeding werd. In 1939 kwam hij weer naar Nederland en werd in Amsterdam ook inspecteur lichamelijke opvoeding. Tijdens een verlof in 1939 kon het gezin niet meer terug vanwege de naderende oorlog. Claessen werd gemobiliseerd en toonde zich als kapitein van zijn bataljon in Den Haag moedig en daadkrachtig in de meidagen van 1940. Tijdens de oorlog was hij vanaf 1942 actief in de Ordedienst en commandant in de regio rond Amsterdam. Hij verleende hulp aan geallieerde piloten en joden. Frans werd gearresteerd op 14 juli 1944 in Amsterdam. De bevrijding was nabij. toen hij en andere gevangenen van Kamp Vught naar Duitsland werden geëvacueerd. Hij werd half februari 1945 voor het laatst gezien in concentratiekamp Neuengamme. In oktober 1946 liet het Afwikkelingsbureau concentratiekampen van het Rode Kruis weten dat hij was overleden in concentratiekamp Bergen-Belsen op 9 maart 1945. In Amsterdam Slotermeer is een straat naar hem genoemd[1][2]. Hij was de schrijver van boeken over les in lichamelijke opvoeding en in het bijzonder over het kastie-spel[3].
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was vanaf 1930 of eerder lid van het hoofdbestuur van de Vereeniging Nederlandsch Indische Padvinders[4]. Hij was in 1937 hoofdkwartiercommissaris Rooms-katholieke aangelegenheden bij het NIPV. Hij was in september 1937 aanwezig toen de deelnemers van de Wereldjamboree in Vogelenzang terugkwamen in Batavia.
