Adri Knappert: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| (24 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
|Geboorteprovincie=Zuid-Holland | |Geboorteprovincie=Zuid-Holland | ||
|Geboorteland=Nederland | |Geboorteland=Nederland | ||
|Geboortedatum=1904 | |Geboortedatum=1904-10-07 | ||
|Overlijdensdatum=1991-05-05 | |||
}} | }} | ||
'''Adri Knappert''' was de | '''Adri Knappert''' was één van de toonaangevende leidsters en trainsters binnen Het Nederlandsche Meisjesgilde en Het Nederlandse Padvindstersgilde. | ||
== Levensloop == | |||
Adri was een beroepskracht bij het [[Nederlandsche Padvindstersgilde]] in Den Haag. Ze woonde zelfs een aantal jaren in het [[Nationaal Hoofdkwartier]] op Billitonstraat 18 in Den Haag<ref>[https://hdl.handle.net/21.12124/95AEF269733A4F02A717A9869119A8AF Haags Bevolkingsregister (gezinskaarten)]</ref>. Door het verbod op Scouting in april 1941 raakte Adri haar baan kwijt. Ze huurde van [[Philip van Pallandt|Philip Baron van Pallandt]] het huis ’t Weversnest aan de Steile Oever op [[Kampeerterrein Eerde|Landgoed Eerde.]] Ze gaf hier in eerste instantie onderdak aan toeristen en dit zorgde voor inkomen. Op Kasteel Eerde, niet ver van haar huis, was in de oorlog een Internationale Quakerschool gevestigd. De Quakers wilden Duits-Joodse kinderen die voor het fascisme moesten vluchten onderwijs en onderdak geven. Hieronder waren een groot aantal Joodse kinderen. Van de 53 geregistreerde joodse inwoners in Ommen zaten er 22 op de Quakerschool. Op een gegeven moment was het de vraag of de kinderen moesten onderduiken of op school konden blijven. | |||
Philip van Pallandt, die woonde op landgoed Eerde, was betrokken bij het Utrechts Kindercomité, een organisatie die joodse kinderen liet onderduiken. Maclaine Pont was hier actief en bevriend met Philip. Hij hielp mee met het vinden van onderduikadressen en bracht Maclaine in contact met Adri. De toeristen werden vervangen door joodse kinderen en ze ving er 10 kinderen tussen de 6 en 13 jaar op. Knappert onderwees ze in moed, uithoudingsvermogen, overleven en respect voor de natuur en de naasten. Het succesvolle netwerk rond de Joodse onderduikers op Eerde begon de aandacht te trekken. De situatie werd gevaarlijk geacht en daarom moest Knappert begin 1944 van Eerde vertrekken. Ze bracht met behulp van Ankie Stork, de contactpersoon van het Utrechts Kindercomité in Overijssel, de kinderen naar Lemele en Hellendoorn. Adri verbleef met de kinderen op landgoed Eelerberg bij Hellendoorn, eigendom van professor F.A. Vening Meinesz uit Utrecht. Er was hier veel ruimte om de kinderen onder te laten duiken maar toen er vragen gesteld werden besloot ze met de kinderen voor zes week naar koloniehuis Zonnegloren (koloniehuis Zonneoord) in Ede te gaan. Bij terugkeer in Hellendoorn bleek dat de situatie niet verbeterd was. Ankie was in de tussentijd gearresteerd en dus moest Adri zelf naar alternatieve opvang zoeken. Het bleek niet mogelijk om de hele groep op 1 plek onder te brengen dus werden de kinderen op verschillende plekken ondergebracht. Adri zelf dook onder bij de familie Stork in Nijverdal, en later in Ede waar ze de bevrijding meemaakte<ref>Landgoed als leerschool. biografie van Philip Dirk baron van Pallandt van Eerde (1889-1979) — the University of Groningen research portal (rug.nl)[https://research.rug.nl/en/publications/landgoed-als-leerschool-biografie-van-philip-dirk-baron-van-palla]</ref>. | |||
Na de oorlog was Adri één van de officieren die de Marva (Marine Vrouwenafdeling) hielp op te bouwen. In 1946 was ze het hoofd van de Marva in Huizen. | |||
== Scouting == | |||
[[Bestand:Vijf Gilde-leidsters in Londen.jpg|miniatuur|Vijf Gilde-leidsters in Londen,<br/>bovenste rij: [[Wil Baumans]] en [[Han Kersbergen]]<br/>onderste rij Adri Knappert, [[Annetje ten Doesschate]] en [[Han Schokking]].]] | |||
Adri was één van de eerste padvindsters en als jonge leidster zat ze bij een groep in Amsterdam. Ze werd later Captain van de Pioniersters, afgekort tot Cap. In Laren was ze in 1928 betrokken bij de oprichting van een meisjesgroep op het terrein van Mejuffrouw Blijdenstein. Voordat er clubhuizen stonden had Mejuffrouw Blijdenstein oude barakken van het kamp Crailo – die voorheen van Belgische vluchtelingen uit de Eerste Wereldoorlog waren geweest – neer laten zetten op het achterste gedeelte van het terrein<ref>[https://scoutingraboes.nl/geschiedenis/ Geschiedenis – Scouting Raboes]</ref>. | |||
In de jaren 30 was ze een van de vooraanstaande figuren in [[het Nederlandse Padvindstersgilde]] en was zij een expert op kampeergebied. Veel leidsters volgden cursussen bij haar en genoten van haar kennis en enthousiasme. Ze was de eerste gildetrainer van het [[NMG]]/[[NPG]] en de eerste Nederlandse leidster die het Blue Cord van het internationale opleidingscentrum in het Verenigd Koninkrijk haalde<ref name=":0">[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010661711:mpeg21:a0145 HET JUBELKAMP VAN HET NED. MEISJESGILDE. Prinses Juliana bij de Padvindsters, Algemeen Handelsblad 27-05-1931]</ref>. Ze was daarnaast leidster bij de KRAVO I-groep in Den Haag. | |||
Samen met de [[hoofdcommissaresse]] mevr. [[E. de Koning - Uden Masman]] had zij in 1939 de leiding van het Nederlandse contingent naar de [[Pax Ting]]<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000057009:mpeg21:a0014 HET PAX TING IN GÖDÖLLÖ Algemeen Handelsblad 19 juli 1939]</ref>. | |||
Toen de oorlog uitbrak bewees ze niet alleen wat ze organisatorisch, maar ook innerlijk waard was. Ze hielp vluchtelingen en zette zich met heel haar persoonlijkheid, samen met leiding en de padvindsters van haar groep in voor vervolgde landgenoten. | |||
Na haar diensttijd kwam ze terug bij de NPG als trainster en van 1946 tot 1948 was ze lid van het Hoofdbestuur van de NPG. Ze woonde toen weer in Eerde<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB14:002762010:00002 De Schalmei, jrg 18, 1947, no. 5, 1947 ]</ref>. | |||
== Onderscheidingen en eretitels == | |||
Op 31 mei 1988 ontving ze, evenals enkele dappere personen uit Lemele de Israëlische Yad Vashem onderscheiding Rechtvaardige onder de Volkeren, voor hulp aan Joodse kinderen en volwassenen<ref>Knappert Adriana (yadvashem.org)[https://righteous.yadvashem.org/?search=knappert&searchType=righteous_only&language=en&itemId=4043307&ind=0]</ref>. | |||
{{Project Scouts in de oorlog}} | |||
{{bron|bronvermelding= | {{bron|bronvermelding= | ||
*[https://stadsarchief.breda.nl/collectie/archief/genealogische-bronnen/deeds/48dbf065-9196-8447-4b44-d76106c46c2a stadsarchief.breda.nl] | *[https://stadsarchief.breda.nl/collectie/archief/genealogische-bronnen/deeds/48dbf065-9196-8447-4b44-d76106c46c2a stadsarchief.breda.nl] | ||
}} | }} | ||
| Regel 24: | Regel 43: | ||
{{DEFAULTSORT:Knappert, Adri}} | {{DEFAULTSORT:Knappert, Adri}} | ||
[[Categorie:Persoon uit de scoutinggeschiedenis]] | [[Categorie:Persoon uit de scoutinggeschiedenis]] | ||
Huidige versie van 12 mrt 2024 om 15:26
Adri Knappert was één van de toonaangevende leidsters en trainsters binnen Het Nederlandsche Meisjesgilde en Het Nederlandse Padvindstersgilde.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Adri was een beroepskracht bij het Nederlandsche Padvindstersgilde in Den Haag. Ze woonde zelfs een aantal jaren in het Nationaal Hoofdkwartier op Billitonstraat 18 in Den Haag[1]. Door het verbod op Scouting in april 1941 raakte Adri haar baan kwijt. Ze huurde van Philip Baron van Pallandt het huis ’t Weversnest aan de Steile Oever op Landgoed Eerde. Ze gaf hier in eerste instantie onderdak aan toeristen en dit zorgde voor inkomen. Op Kasteel Eerde, niet ver van haar huis, was in de oorlog een Internationale Quakerschool gevestigd. De Quakers wilden Duits-Joodse kinderen die voor het fascisme moesten vluchten onderwijs en onderdak geven. Hieronder waren een groot aantal Joodse kinderen. Van de 53 geregistreerde joodse inwoners in Ommen zaten er 22 op de Quakerschool. Op een gegeven moment was het de vraag of de kinderen moesten onderduiken of op school konden blijven.
Philip van Pallandt, die woonde op landgoed Eerde, was betrokken bij het Utrechts Kindercomité, een organisatie die joodse kinderen liet onderduiken. Maclaine Pont was hier actief en bevriend met Philip. Hij hielp mee met het vinden van onderduikadressen en bracht Maclaine in contact met Adri. De toeristen werden vervangen door joodse kinderen en ze ving er 10 kinderen tussen de 6 en 13 jaar op. Knappert onderwees ze in moed, uithoudingsvermogen, overleven en respect voor de natuur en de naasten. Het succesvolle netwerk rond de Joodse onderduikers op Eerde begon de aandacht te trekken. De situatie werd gevaarlijk geacht en daarom moest Knappert begin 1944 van Eerde vertrekken. Ze bracht met behulp van Ankie Stork, de contactpersoon van het Utrechts Kindercomité in Overijssel, de kinderen naar Lemele en Hellendoorn. Adri verbleef met de kinderen op landgoed Eelerberg bij Hellendoorn, eigendom van professor F.A. Vening Meinesz uit Utrecht. Er was hier veel ruimte om de kinderen onder te laten duiken maar toen er vragen gesteld werden besloot ze met de kinderen voor zes week naar koloniehuis Zonnegloren (koloniehuis Zonneoord) in Ede te gaan. Bij terugkeer in Hellendoorn bleek dat de situatie niet verbeterd was. Ankie was in de tussentijd gearresteerd en dus moest Adri zelf naar alternatieve opvang zoeken. Het bleek niet mogelijk om de hele groep op 1 plek onder te brengen dus werden de kinderen op verschillende plekken ondergebracht. Adri zelf dook onder bij de familie Stork in Nijverdal, en later in Ede waar ze de bevrijding meemaakte[2].
Na de oorlog was Adri één van de officieren die de Marva (Marine Vrouwenafdeling) hielp op te bouwen. In 1946 was ze het hoofd van de Marva in Huizen.
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
bovenste rij: Wil Baumans en Han Kersbergen
onderste rij Adri Knappert, Annetje ten Doesschate en Han Schokking.
Adri was één van de eerste padvindsters en als jonge leidster zat ze bij een groep in Amsterdam. Ze werd later Captain van de Pioniersters, afgekort tot Cap. In Laren was ze in 1928 betrokken bij de oprichting van een meisjesgroep op het terrein van Mejuffrouw Blijdenstein. Voordat er clubhuizen stonden had Mejuffrouw Blijdenstein oude barakken van het kamp Crailo – die voorheen van Belgische vluchtelingen uit de Eerste Wereldoorlog waren geweest – neer laten zetten op het achterste gedeelte van het terrein[3].
In de jaren 30 was ze een van de vooraanstaande figuren in het Nederlandse Padvindstersgilde en was zij een expert op kampeergebied. Veel leidsters volgden cursussen bij haar en genoten van haar kennis en enthousiasme. Ze was de eerste gildetrainer van het NMG/NPG en de eerste Nederlandse leidster die het Blue Cord van het internationale opleidingscentrum in het Verenigd Koninkrijk haalde[4]. Ze was daarnaast leidster bij de KRAVO I-groep in Den Haag.
Samen met de hoofdcommissaresse mevr. E. de Koning - Uden Masman had zij in 1939 de leiding van het Nederlandse contingent naar de Pax Ting[5].
Toen de oorlog uitbrak bewees ze niet alleen wat ze organisatorisch, maar ook innerlijk waard was. Ze hielp vluchtelingen en zette zich met heel haar persoonlijkheid, samen met leiding en de padvindsters van haar groep in voor vervolgde landgenoten.
Na haar diensttijd kwam ze terug bij de NPG als trainster en van 1946 tot 1948 was ze lid van het Hoofdbestuur van de NPG. Ze woonde toen weer in Eerde[6].
Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]
Op 31 mei 1988 ontving ze, evenals enkele dappere personen uit Lemele de Israëlische Yad Vashem onderscheiding Rechtvaardige onder de Volkeren, voor hulp aan Joodse kinderen en volwassenen[7].
Bronnen en referenties
- ↑ Haags Bevolkingsregister (gezinskaarten)
- ↑ Landgoed als leerschool. biografie van Philip Dirk baron van Pallandt van Eerde (1889-1979) — the University of Groningen research portal (rug.nl)[1]
- ↑ Geschiedenis – Scouting Raboes
- ↑ HET JUBELKAMP VAN HET NED. MEISJESGILDE. Prinses Juliana bij de Padvindsters, Algemeen Handelsblad 27-05-1931
- ↑ HET PAX TING IN GÖDÖLLÖ Algemeen Handelsblad 19 juli 1939
- ↑ De Schalmei, jrg 18, 1947, no. 5, 1947
- ↑ Knappert Adriana (yadvashem.org)[2]
