Bert van der Burg
Bert van der Burg was oprichter van een padvindersgroep in 1937, verzetsman, districtscommissaris van de zeeverkenners in de jaren '60 en admiraal van het Nationaal Waterkamp in 1961.
Privé[bewerken | brontekst bewerken]
Bert van der Burg was een vooruitstrevend en maatschappelijk betrokken persoon.
In de oorlog was hij als lid van de Bond voor Jong-Liberalen actief in het Utrechtse verzet. Zijn medegroepsgenoot Wim Eggink was medeoprichter en redacteur van het illegale blad Slaet op den Trommele!. Bert van den Burg was ook hierbij betrokken. Ook was hij betrokken bij ‘Mijn schild ende betrouwen’: Oranje-nieuws voor en door blind Nederland. Vanaf 1 november 1943 tot en met 5 mei 1945 in Utrecht werd het blad uitgegeven. Het blad verscheen aanvankelijk 2 maal, later 4 maal per week in een oplage tussen de 5 en 20 exemplaren. Het werd in braille gemaakt en de inhoud bestond voornamelijk uit algemene artikelen en nieuwsberichten[1][2].
Na de oorlog vestigde Van der Burg zich als internist in Den Haag en later in Rijswijk. In 1962 kwam hij namens de VVD in de gemeenteraad van Rijswijk (ZH) en was daar van 1966 tot 1978 wethouder.
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
In 1937 richtte hij als student in zijn woonplaats Utrecht, naar aanleiding van de Wereldjamboree in Nederland, de Tuindorpgroep op. Deze groep ging in 1939 verder ging als Wilhelminagroep[3]. Vanaf 1945 is het een zeeverkennersgroep. Van der Burg werd in de Haagse regio districtscommissaris voor de zeeverkenners bij de NPV. Een goede relatie kreeg hij met twee leiders van de Haagsche Waterscouts, J.F.L. van Marsbergen en Ab Duijff. Van Marsbergen werkte al voor de oorlog als inkoper voor de Scout Shop op het Nationaal Hoofdkwartier van de NPV in Den Haag. Duijff, van beroep oogarts, was de bedenker van de lelieschouw. Tijdens landelijke bijeenkomsten van zeeverkennersleiders maakte hij ook kennis met Koopman en Stockman.
Een jaar na zijn overstap naar het bestuur van de NPV schreef Van der Burg, samen met Stockman, onder auspiciën van de Nationale Padvinders Raad het boek Het water op. Handboek voor zeeverkenner (1958). Dit handboek was, na de samenwerking rond de lelievlet, een volgende stap in de samenwerking tussen de NPV en de KV. In de functie van hoofdkwartiercommissaris voor de zeeverkenners werd Van der Burg ook kampleider (in zeeverkennersjargon ‘admiraal’) van het te houden Nationaal Waterkamp (NWK) in 1961, met zijn inmiddels goede vriend Stockman als plaatsvervanger. Samen gaven ze leiding aan dertig stafleden van de (kamp-)‘admiraliteit".
