Piet Telder

ir. Piet Telder, totemnaam "Eenzame Wolf", is vertaler en schrijver van boeken over techniek, religie en avontuur, onder andere van het Welpenhandboek van Robert Baden-Powell en "Een verkenning in Afrika".

Loopbaan

Op 11 september 1918 verhuist hij van Meppel naar Delft om te gaan studeren aan wat toen de Technische Hogeschool (TU Delft) heette. Zijn studie tot civiel ingenieur duurde tot 1925. Mogelijk is hij tijdens zijn studententijd in contact gekomen met de Indiase theosoof J. Krishnamurti, die van 1921 tot 1929 zijn lezingen gaf, tijdens de zogeheten sterkampen op het landgoed Eerde (het landgoed van Philip van Pallandt) bij Ommen. Tenslotte heeft hij reeds tijdens zijn Delftse jaren een tweede studie ter hand genomen: theologie. In april 1925 neemt hij een betrekking op een jongensinternaat in Zeist; hij is daar leraar en ook adjunct-directeur(?). In 1931 wordt hij leraar natuurkunde op het Baarns Lyceum. Pas in 1936 zegde hij zijn betrekking bij het Zeister internaat op; ontwikkelingen hadden zijn weg naar het directeurschap versperd. Hij had dus langere tijd twee banen en daarnaast publiceerde en vertaalde hij diverse boeken. Hij keert in september 1937 weer terug naar het internaat in Zeist om er de post van adjunct-directeur daadwerkelijk in te nemen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verblijft hij daar onverminderd om les te geven en het internaat te "runnen". Voor volwassen heeft hij boeken over godsdienst en techniek geschreven en vertaald. Hij heeft ook een bijdrage geleverd voor het boekenweekgeschenk van 1935, "Rondom het boek". Na de Tweede Wereldoorlog reist hij voor zijn werk veel naar en door de tropen (Indonesië en Suriname) en komt uiteindelijk in Limburg terecht waar hij nog lesgeeft en schrijft. Hij overlijdt in Heerlen.

Scouting

In Delft raakte hij betrokken bij de Delftsche Studentenclub van Oud-padvinders (1915-1920). Uit deze club is in 1920 een zogeheten stam voortgekomen, genaamd: De Delftsche Zwervers. Een stam die zich onder leiding van “Eenzame Wolf” (baas Piet Telder) krachtig ontwikkelde. Er zijn aanwijzingen dat de eerste vertaling van het Welpenhandboek uit 1920 van zijn hand is. In 1923 is hij betrokken bij een nationaal initiatief om tot een reglement voor voortrekkers te komen en was hij deelnemer aan de eerste Gilwelltraining in Nederland. In het najaar van 1927 wordt hij genoemd in het leidersblad als hopman van een padvinderstroep van het internaat in Zeist. Het jaar 1937 is het hoogtepunt in zijn padvindersloopbaan als hij wordt benoemd tot bestuurslid van de 5e Wereldjamboree in Vogelenzang, waarin hij ook de leiding had over subkamp 5 met daarin bijna 2500 deelnemers uit diverse landen. Zoals bekend verbood de Duitse bezetter de padvinderij in april 1941. Maar eind 1940 hadden Pom van Voorthuisen en hij hun volmachten reeds ingeleverd en waren zij uit de padvindersbeweging getreden. Na de Tweede Wereldoorlog keert hij niet terug naar de padvinderij.

Bronnen en referenties

• Het Internaat, bijlage "Telder" bij de hoofdstukken 3, 4 en 6, door P.V.J. van Rossum, Eburon, Delft, 2013