Hoe de vrees in de wereld kwam
Hoe de vrees in de wereld kwam is een kort verhaal van Rudyard Kipling dat in juni 1894 uitkwam in de Pall Malle Gazette en de New York World onder de titel 'A Strange Tale of the Jungle' en in dezelfde maand als ‘How Fear Came to the Jungle' in de Pall Mall Budget. In 1895 werd het toegevoegd aan het Tweede Jungleboek met het gedicht “The stream is shrunk” (de stroom is gekrompen). Het verhaal speelt in de periode dat Mowgli nog bij de Wolfsroedel van Seoni leeft, ergens in de loop van het verhaal Mowgli’s Broeders.
Samenvatting[bewerken | brontekst bewerken]
- Leeswaarschuwing; Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal’'.
De wetten van de jungle zijn de oudste wetten ter wereld. Bijna alles is er in geregeld en hij is zo zo perfect als mogelijk. Een van de belangrijkste wetten is; “Water gaat voor eten”. Als het Waterbestand is afgekondigd is het doden van een andere dier dat bij de drinkplaats is een doodzonden. Alle dieren kunnen op de een of andere manier leven in een voedsel schaarste maar water is water en als dat schaars wordt stop het jagen.
Er heerst een tijd van droogte, veel waterbronnen zijn opgedroogd en Hathi heeft het waterbestand afgekondigd. Als alle dieren aan het drinken zijn komt Shere Khan ten tonele. Hij begint op te scheppen dat hij de mens heeft vermoord omdat het zijn recht was. Hij vervuild het water als hij drinkt en de olifanten sturen hem weg. De oude olifant begint een verhaal over wat Shere Khan bedoelde met “zijn recht en hoe een tijger aan zijn strepen kwam”
Vroeger was er geen angst onder de dieren. Alle dieren leefde in vrede samen. Tha de eerst olifant maakte de tijger tot de meester en rechter van de jungle. Tot er een ruzie kwam tussen twee tijgers. De een brak de nek van de ander. De jungle bewoners werden gek van door de geur van het bloed. De eerste tijger vluchtte maar voor hij weg kwam liet Tha de moordenaar markeren met strepen.
Tha ontnam de tijger zijn status en maakte de grijze aap tot meester van de jungle. De aap spotte met de wet en omdat de eerste meester de dood naar de jungle had gebracht en de tweede de schande de junglebewoners voortaan de angst moesten leren kennen. De angst voor de Mens. De gevluchte tijger ging opzoek naar de mens om zijn nek te breken. Eenmaal in de buurt van de haarloze tweebener werd de tijger bang en rende weg. Zo kwam de angst in de wereld. Alle dieren van elke roedel, kudde, toom, zwerm en zo meer waren bang voor de ander en allen waren bang voor de Mens.
Vanwege zijn rol in het geheel schaamde de tijger zich. Hij had er mede voor gezorgd dat de junglebewoners bang waren. Tha besloot dat er vanaf die dag, 1 nacht per jaar zou zijn dat hij zonder vrees kon leven en de mens bang voor hem zou zijn. Alle andere momenten zou de tijger gevolgd worden door Vrees en dat zou voor altijd het lot van het junglevolk zijn. [1]
Zó zit dat[bewerken | brontekst bewerken]
Dit verhaal zou de aanleiding geweest zijn voor Kipling om de verhaaltjes van "Just So Stories" aan zijn dochter te vertellen en ze uiteindelijk op te schrijven.
