Tijger! Tijger!
Tijger! Tijger! is een kort verhaal van Rudyard Kipling. Het is het directe vervolg op het verhaal Mowgli’s Broeders en verscheen in 1893 en 1894 in tijdschriften. Later in 1894 werd het als derde verhaal toegevoegd aan het Jungleboek. De titel is geïnspireerd op het gedicht “The Tyger” van William Blake uit 1794.
Samenvatting[bewerken | brontekst bewerken]
- Leeswaarschuwing; Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.
Als Mowgli, na het verjagen van Shere Khan uit de roedel is gezet waarin hij is opgegroeid, trekt hij naar het mensendorp om contact te zoeken met zijn biologische soortgenoten. Daar wordt hij geadopteerd door een echtpaar. Messoea en haar man rouwen om hun verloren gewaande zoon Nathoe en zien zijn gelijkenis in Mowgli. De dorpspriester wil de rijke echtgenoot van Messua te vriend houden en gaat akkoord.
Mowgli leert in de maanden daarna alle dingen die een mens behoort te weten, het land bewerken, kleding dragen, geld, en het kastenstelsel dat bij het hindoeïsme hoort. Hij is weinig onder de indruk en gedraag zich onbehoorlijk tegenover de dorpsoudsten. Ze vinden zijn opschepperige verhalen een belediging voor hun kennis. Mowgli verteld als “ervaringsdeskundige” over zijn avonturen in de jungle. De dorpsoudste vinden hem een bluffer en een fantast. Zeker als hij de tijger een reïncarnatie noemt van de luie geldlener van het dorp. Wat geen bluf is, is de beloning die op de huid van de tijger staat. Maar liefst 100 roepie’s voor degene die de huid van de tijger in het dorp brengt.
Na de maanden dat hij in het dorp verblijft houdt hij contact met zijn wolvenbroer Grijs. Ze zoeken elkaar regelmatig buiten het dorp op en wisselen nieuwtjes uit.
Om Mowgli uit de problemen te houden besluiten de dorpsoudsten om hem aan het werk te zetten. Hij krijgt de taak om de buffels te hoeden. Dan ontmoet zijn broer Grijs weer. Hij vertelt hem dat Shere Khan terug is en zint op wraak op Mowgli.
Broer Grijs blijft Shere Khan in de gaten houden en vertelt Mowgli dat de tijger zich in de vallei verstopt. Grijs blijkt de informatie van Tabaqui de jakhals te hebben ontfutselt net voordat hij hem doodde.
Met behulp van Akela verdelen Mowgli en broer Grijs de kudde buffels in twee groepen en leiden ze naar de twee uiteinden van de vallei. Vanaf de tegenoverliggende zijden stromen de buffels door de vallei waarbij Shere Khan vertrapt wordt door de hoeven van de dieren.
Mowgli wil zich aan zijn belofte houden om de huid van de tijger op de raadsrots van de Wolfsroedel van Seoni te leggen. Als hij de tijger aan het villen is komt de dorpsjager Boeldeo aan. Hij heeft van de dorpsjongens over de stormloop gehoord en is erg kwaad op Mowgli. Hij eist de huid op en wil de beloning van 100 roepie’s gaan verzilveren. Mowgli roep Akela om hulp die de jager doet afdruipen.
Eenmaal terug in het dorp vertelt Boeldeo over de miraculeuze gedaanteverandering van Mowgli. Als Mowgli nietsvermoedend terug komt in het dorp is het hele dorp tegen hem gekeerd. Messoea staat aan zijn kant maar hij wordt toch het dorp uitgestuurd.
Verward en boos keert Mowgli terug naar de raadsrots. Hij spreid de huid van Shere Khan over de rots en danst al zingend over zijn verwarrende situatie op de huid. De roedel biedt aan dat hij weer bij hen komt leven maar Mowgli bedankt voor het aanbod. Hij heeft hen nog niet vergeven dat ze hem de roedel uitgezet hadden. Hij besluit voortaan alleen op jacht te gaan. Hij verlaat de rots wederom maar zijn wolvenbroers laten hem niet in de steek.
Het verhaal eindigt met de voorspelling dat Mowgli zal opgroeien en uiteindelijk zal trouwen.
- “Maar dat is een verhaal voor volwassenen.”
Die laatste opmerking is een duidelijke verwijzing naar het verhaal “In de Rukh” waarin Mowgli inderdaad volwassen is geworden en trouwt. Kipling schreef “In de Rukh” (verzameld in “Veel uitvindingen”, 1893) voor een volwassen publiek. [1]
