Fluitkoord

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken

Aan het fluitkoord hangt de fluit, maar het is vooral versiering. Hij wordt gedragen door wie een fluit heeft, dus leiding en bij zeeverkenners de bootsen. Bij sommige padvindsters/gidsen-groepen hoorde het fluitkoord standaard bij het uniform.

Het fluitkoord hoort om de das gevlochten. Bij sommige jongensgroepen is hij verhuisd hij naar de rechter bevestigingsband voor epauletten, net als "echte" collega-uniformdragers (staat meer macho). Dit ondanks dat het voor Zeeverkenners onhandig is, omdat het op de meest ongelukkige momenten in het roer blijft hangen. De eenvoudige uitvoering is te koop, de betere experts knopen er eigen bijzondere exemplaren van met diverse plattingen of de traditionele meisjesuitvoering. De kleur is wit (katoen).

Meisjes[bewerken | brontekst bewerken]

Fluitkoord2.jpg

In 1911/12 wordt het fluitkoord voor het eerst genoemd en de eerste beschrijving van de geknoopte versie stamt uit 1929. Omdat Engelse en Amerikaanse boeken tot 1930 het koord niet noemen, wordt aangenomen dat de geknoopte versie een Nederlands ontwerp is. Het bestaat achtereenvolgens uit een vlechting, bootsmanplatting, ronde kroonplatting, spiraalplatting en bezetting. (bron: folder Scoutshop, met beschrijving)

Jongens[bewerken | brontekst bewerken]

Fluitkoord.jpg

Bij de jongens was het eerst een meskoord (met de mes aan de riem) en droeg iedere jongen het (als de groep er voor koos). Een mes aan een koord is echter gevaarlijk, dus daarom is het misschien verdwenen. Later werd het een fluitkoord voor wie een fluit droeg, dus voor de bootsman. De jongens hadden de eenvoudige uitvoering, massief of geslagen.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.