Joop Ranneft

Joop Ranneft was natuurkundige, schrijver, onverwoestbare optimist, onverbeterlijke fantast en woodcraft padvinder.

Levensloop

Joop Ranneft werd geboren op 1 juni 1894 in Velsen. Hij diende bij de Marine als zeeofficier en was gelegerd in Vlissingen. Hij werd benoemd tot luitenant der zee 3e klas op 11 oktober 1916. In februari 1918 was hij in Zwolle om bij de start van het Scoutingjaar een presentatie te geven.

Hij vertrok in 1919 naar Nederlands Indië. Als marine officier reisde hij veel en hield in tal van vergelegen landen projectielezingen over de Nederlandse Padvinders. Hij werd leraar in Bandung. Hij was schrijver van jongensverhalen en had veel succes door zijn levendige fantasie en welversneden pen.

Hij trouwde in 1932 met Akela Sieglinde Ragna Siegrid Douwes Dekker (geboren 22 oktober 1911 in Batavia) van de 2e Gilwell-Dago groep uit Bandung. Tijdens hun verlof in 1934 werd op 30 januari dochter Olave Joan in Den Haag geboren.

In augustus 1945 was hij geïnterneerd in Tjimahikamp 4, in West-Java bij Bandung Dit kamp was eerst een krijgsgevangenkamp, pas eind januari 1944 werd het een burger-mannenkamp.

Hij verlaat in 1947 Nederlands Indië. Joop Ranneft overleed op 27 maart 1978 in Haarlem.

Scouting

In 1913 werd hij scout en sloot zich aan bij De Jutters in Den Helder waar hij vaandrig en later hopman werd. In 1916 verliet hij de Helderse groep en hij richtte de 1e Vlissingse groep op. Hij stond bekend als Zwerfmeeuw Joop Ranneft, later Zwervende meeuw . Hij vertrok in 1919 naar Nederlands Indië en werd daar actief, eerst als Technisch Commissaris en later als hoofdcommissaris bij de Vereeniging Nederlandsch Indische Padvinders (NIPV). Hij werd vertegenwoordiger van het blad De Padvinder in Nederlands Indië.

Tijdens een verlof in Nederland in 1926/1927 nam hij deel aan de Internationale Conferentie in Kandersteg, volgde Gilwellcursusen in Ommen en Gilwell Park en kreeg erkenning als Deputy Camp Chief (DCC). Door hem kwam binnen de NIPV een grote reorganisatie tot stand. Er werd een Gilwell centrum, tevens hoofdkwartier opgericht op landgoed Dago bij Bandung en de NIPV werd gesplitst in een jongenstak ‘de Padvindersbond’ en een meisjestak ‘ het Meisjesgilde’, ieder met eigen spelregels. De beweging werd via Nederland internationaal erkend. Het eerste leidersblad verscheen en de eerste Gilwellcursussen werden gegeven. De organisatie groeit van 2000 naar 20.000 leden in 1940. Na zijn terugkeer van het verlof was hij 4 maanden leraar natuurkunde, maar daarna werd hij door de Gouverneur Generaal ter beschikking gesteld aan de NIPV. In zijn verlof 1933/34 bezocht hij de Jamboree te Gödöllö, Hongarije.

In 1934 ontving hij Lord en Lady Baden-Powell tijdens een bliksembezoek aan Semarang en werd het leiden van het hoofdkwartier overgenomen door Hopman Polis als secretaris Algemeen Hoofdkwartier. Hij kon zich als hoofdcommissaris richten op de vereniging. Als hoofdcommissaris bezocht hij met een contingent van 100 scouts de Wereldjamboree 1937. Hij vervult deze rol tot de Japanse bezetting.

Na de oorlog wordt hij in 1946 benoemd tot waarnemend Hoofdcommissaris van de NIPV. Hij neemt deel aan de Wereldjamboree in Moisson, Frankrijk.

Onderscheidingen en eretitels

• Ridder in de Orde van Oranje Nassau (1935, Koninkrijk der Nederlanden)

Bronnen en referenties

Vereeniging Nederlandsch Indische Padvinders

Deputy Camp Chief