Wachtschip
Een wachtschip - schip van de wacht - is het moederschip van een waterscoutinggroep. Anno 2008 zijn er binnen Scouting Nederland 54 wachtschepen langer dan 20 meter in gebruik.
Een wachtschip is een kostbaar bezit, zowel in geld als in tijd. Het vraagt veel extra aandacht, omdat het niet vanzelfsprekend is dat er mee gevaren kan worden. Het schip moet technisch in orde zijn en de bemanning moet over de vereiste papieren beschikken. Veiligheid is een eerste vereiste.
Een wachtschip is voor een scoutinggroep een prachtig middel om de continuïteit in de vereniging te bevorderen. Scouts komen aan boord op jonge leeftijd en groeien in de watersport tot ze zelfstandig kunnen wrikken, roeien en zeilen, meestal met lelievletten, en daarna hebben ze de mogelijkheid met een groot schip te leren varen. Daarbij komen alle bekwaamheden en verantwoordelijkheden samen. Een wachtschip is vaak een voortdurende bron van werk voor een loodsenstam.
Het schip[bewerken | brontekst bewerken]
Van oudsher worden er eisen gesteld aan wachtschepen langer dan 20 meter. De belangrijkste eisen zijn:
vanuit Europa[bewerken | brontekst bewerken]
- Om op water te mogen varen waar de Centrale Commissie voor de Rijnvaart de regels bepaalt hangt het van het "Reglement betreffende het onderzoek van schepen op de Rijn 1995" af aan welke eisen een schip moet voldoen. Als een schip een voormalig bedrijfsvaartuig is en onder het begrip "historisch schip" valt, zijn andere regels dan voor de overige vaart van toepassing.
vanuit Nederland[bewerken | brontekst bewerken]
Nederland volgt voornamelijk de eisen zoals die door de CCR zijn opgesteld. Ze zijn te vinden in de "Binnenvaartwet".
vanuit België[bewerken | brontekst bewerken]
extra vanuit Scouting Nederland[bewerken | brontekst bewerken]
- Bij de externe links treft u de "vinklijst" aan zoals die door de keurmeesters van Scouting Nederland worden gebruikt.
extra vanuit Scouts en Gidsen Vlaanderen[bewerken | brontekst bewerken]
De bemanning[bewerken | brontekst bewerken]
Omdat er in de beroepsvaart tegenwoordig veel in continudient wordt gevaren, zijn er soms meerdere schippers aan boord. Slechts één (1) daarvan is volgens de wet de gezagvoerder. Dat is degene die de verantwoording draagt voor de veilige vaart. Van oudsher worden er eisen gesteld aan de vakbekwaamheid van een schipper van een schip:
vanuit Europa[bewerken | brontekst bewerken]
- Om op water te mogen varen waar de Centrale Commissie voor de Rijnvaart de regels bepaalt hangt het van het "Besluit reglement patenten voor de scheepvaart op de Rijn" af over welk patent een gezagvoerder moet beschikken.
vanuit Nederland[bewerken | brontekst bewerken]
- Voor de rest van het Nederlands vaarwater moet een gezagvoerder over een vaarbewijs beschikken, dat is geregeld in het "Binnenvaartbesluit".
vanuit België[bewerken | brontekst bewerken]
extra vanuit Scouting Nederland[bewerken | brontekst bewerken]
- Het CWO-Certificaat Grote Schepen (Het vroegere MBL-M3.) Voor Nederland geldt dat Scouting zich heeft aangesloten bij de Commissie Watersport Opleidingen (CWO). Dat betekent dat daarmee de MBL-diploma's zijn afgeschaft. De MBL-insignes blijven gewoon bestaan. Bij een MBL zit immers de verantwoording voor boot en bemanning inbegrepen (dus de nadrukkelijke goedkeuring en handtekening van de schipper). Dit kent het CWO niet. De inhoud en kwaliteit van de examens wordt gezamenlijk bewaakt door met de landelijke nautische technische commissie (LNTC) en het CWO.
- Naast iemand die het MBL-M3 bezit dient er aan boord van een wachtschip een tweede persoon aanwezig te zijn die in het bezit is van het certificaat Motordrijver (MBL-MD)
extra vanuit Scouts en Gidsen Vlaanderen[bewerken | brontekst bewerken]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Voor een overzicht van wachtschepen de Categorie:Wachtschip.
